اثربخشي مداخله ارتقاي سبك زندگي سالم به شيوه شناختي- رفتاري بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي احتقاني قلب

The Effectiveness of Healthy Lifestyle Promotion Intervention on Quality of Life in Patients with Congestive Heart Failure via Cognitive-Behavioral Procedure

مقدمه: كاهش كيفيت زندگي بيماران قلبي و بستري شدن مكرر آنها در بخش هاي مراقبت ويژه قلب، چالش مهمي براي آنان است. مطالعه حاضر با هدف تبيين اثربخشي مداخله ارتقاي سبك زندگي سالم به شيوه شناختي رفتاري بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي احتقاني قلب انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني كنترل شده تصادفي با سنجش در پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل، 26 بيمار مبتلا به نارسايي احتقاني قلب از ميان بيماران مراجعه كننده به بيمارستان قلب شهيد رجايي در تهران به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس، به صورت تصادفي در گروه آزمايش(n=11؛ تحت مداخله ارتقاي سبك زندگي سالم به شيوه شناختيرفتاري طي هشت جلسه گروهي يك بار در هفته) و گروه كنترل( n=15) گماشته شدند. كيفيت زندگي براي كليه شركت كنندگان در هر سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري توسط پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلب(IHFQOL) و مقياس هاي افسردگي، اضطراب و استرس(DASS) اندازه گيري شد. نتايج: طبق نتايج تحليل واريانس با اندازه هاي مكرر، اين مداخله بر كيفيت زندگي و مولفه هاي روان شناختي آن تأثير كوتاه مدت داشت. بعد از اختتام درمان، بيماران به خط پايه نزديك شدند، اما اثر مداخله بر افسردگي بعد از دو ماه پيگيري تداوم داشت. نتيجه گيري: با توجه به تأثير مداخله ارتقاي سبك زندگي سالم به شيوه شناختي رفتاري در بهبود كيفيت زندگي و ابعاد روانشناختي آن، هزينه هاي بالاي بيمارستان و طولاني بودن مدت درمان اين بيماران، استفاده از اين مداخله به صورت مستمر مفيد مي باشد.

Introduction: Reduced quality of life in cardiac patients and their frequent hospitalizations in the coronary care units is regarded as a main challenge for such patients. Therefore, this study aimed to explore the effectiveness of healthy lifestyle promotion intervention on quality of life in patients with congestive heart failure via cognitivebehavioral procedure. Methods: In this randomized controlled trial, assessment in pretest, posttest, and followup along with the control group were applied. Twentysix patients with congestive heart failure were selected via convenience sling among patients attended to Shahid Rajaee Heart hospital in Tehran. Then, they were randomly assigned to the experimental group (n=11 under administration of healthy lifestyle promotion intervention via cognitivebehavioral procedure during eight group sessions once a week) and control group (n=15). Quality of life was measured for all the participants in three phases of pretest, posttest and followup by Questionnaire of Quality of Life in Patients with Heart Failure (IHFQoL) and Depression Anxiety Stress Scales (DASS). Results: According to the results of variance analysis with repeated measures, this intervention was proved to have shorttime effects on quality of life and its psychological components (Plt 0.001). Following the therapy termination, patients were returned to baseline, though the effect of intervention on depression was continued within 2 month followup (Plt 0.001). Conclusion: In regard with the effectiveness of healthy lifestyle promotion intervention via cognitivebehavioral procedure in improving quality of life and its psychological aspects, as well as high costs of hospital and prolonged treatment for these patients, applying this intervention in a permanent manner seem to be beneficial.