تأثير ارتفاع متناوب شبيه‌سازي شده بر شاخص‌هاي متابوليك و هماتولوژيك موش‌هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

Effect of Simulated Intermittent Altitude on the Metabolic and Hematologic Parameters in Streptozotocin Induced Diabetic Rats

زمينه و هدف: ديابت نوع دو، يك اختلال متابوليكي توام با مقاومت انسوليني سلول هاي كل بدن است و پنجمين عامل مرگ و مير در جهان به شمار ميرود. از طرفي سازگاري با ارتفاع مرگ و مير ناشي از برخي بيماري هاي مزمن را كاهش ميدهد، بنابراين هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير ارتفاع متناوب شبيه سازي شده بر شاخص هاي متابوليك، هماتولوژيك و عملكرد كبدي موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين بود. روش ﮐﺎر: در اﯾﻦ مطالعه تجربي، تعداد 24 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار (وزن اوليه 20 plusmn 220 گرم) به طور تصادفي در سه گروه ۸ تايي: گروه كنترل سالم (NC, n=8) ، گروه كنترل ديابتي (D, n=8) (دريافت كننده 37mg/kg استرپتوزوتوسين بعداز ۲ هفته تغذيه با غذاي چرب) و گروه ديابتي+ هيپوكسي (D+H,n=8) شامل ديابتيهاي تيمار شده در شرايط هيپوكسي متناوب (14% معادل فشار اكسيژن 106ميليمتر جيوه و مشابه ارتفاع 3400 متر و به مدت هشت هفته) تقسيم شدند سپس شاخص هاي ديابتي، خوني و متابوليسم ليپيدي و نيز آنزيم هاي كبدي آسپارتات آمينو ترانسفراز (AST) و آلانين آمينو ترانسفراز در خون محيطي رت ها اندازه گيري گرديد. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: نتايج نشان داد كه هيپوكسي متناوب، سطح سرمي كلسترول تام، LDL VLDL,و تري گليسيريد را بطور معني داري نسبت به گروه كنترل ديابتي كاهش داده است. همچنين قرار گرفتن در معرض هيپوكسي متوسط متناوب موجب كاهش معني دار در سطح گلوكز ناشتا و شاخص مقاومت انسوليني HOMAIR و ALT شد (p<0.05)؛ اما تغيير معني داري در شاخص حساسيت به انسولين ((QUICKI و AST ( p=0.28 ) در بين دو گروه ديابتي ديده نشد. همچنين ميزان هموگلوبين و هماتوكريت در گروه ديابتي هيپوكسي نسبت به گروه كنترل ديابتي افزايش معني دار نشان داد، اما تفاوت شمارش گلبول هاي قرمز بين گروه كنترل ديابتي و هيپوكسي ديابتي معني دار نبود. نتيجه گيري: بر اساس نتايج بدست آمده به نظر مي رسد كه هيپوكسي متناوب (مشابه استقرار در ارتفاعات بطور مزمن و متناوب) با افزايش ظرفيت ساخت هموگلوبين، كاهش مقاومت انسوليني و نيز بهبود وضعيت كبدي مي تواند در كنترل ديابت نوع دو موثر واقع شود

Background objectives: Type II diabetes is a metabolic disorder accompanied with insulin resistance of the whole body cells and is considered be the fifth cause of death in the world. Adaptation to altitude can lead to tolerance to many diseases. Therefore, the aim of this study was to determine the effect of simulated intermittent altitude on the metabolic and hematologic parameters and liver function in streptozotocin induced diabetic rats. Methods: In the current experimental study, twenty four male Wistar rats weighing 220plusmn 20 gr were randomly divided into three groups normal control group (NC, n=8), diabetic control group (D, n=8) received fat diet for 2 weeks then were injected with streptozotocin (37 mg/kg) and diabetic+hypoxia group (D+H, n=8) including diabetic rat exposed to chronic intermittent hypoxia (PiO2asymp 106 mm Hg, simulated altitudeasymp 3400 m, 14% oxygen for 8 weeks). Diabetic, hematologic and lipid parameters as well as ALT and AST activities were measured in peripheral blood. Results: Our findings showed that intermittent hypoxia significantly decreased serum total cholesterol, LDL ,VLDL and triglyceride in D+H group compared to D group (p<0.05). Serum levels of fasting blood glucose and homeostatic model assessmentinsulin resistance )HOMAIR( index and ALT were decreased in D+H group vs. D group )p<0.05). Also, hemoglubin and hematocrite level increased in D+H group in comparison to D group )p<0.05). No significant difference was detected in red blood cell count in D+H vs. D group. Conclusion: Based on resultant data, it seems that intermittent exposure to hypoxia (simulated to chronic and intermittent lodgement in altitude) can be used to control of type 2 diabetes by increasing hemoglobin, decreasing insulin resistance and improving liver function as well as lipid parameters.