مقايسه تاثير كاربرد بي‌حسي الكترونيكي دندان با روش متداول در درمان دندان‌هاي شيري

Comparative evaluation of the effectiveness of electronic dental anesthesia and conventional local anesthesia in primary teeth

سابقه و هدف: ترس از سوزن تزريق دندانپزشكي يكي از عوامل اصلي ترس از دندانپزشكي در كودكان است. يكي از روش هاي بي حسي موضعي، بي حسي الكترونيكي دندان (EDA) است. لذا بر آن شديم ميزان تاثير كاربرد بي حسي الكترونيكي دندان را با روش متداول بي حسي موضعي در كودكان 7 5 ساله مراجعه كننده به بخش كودكان دانشكده دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي تهران مقايسه كنيم. مواد و روش ها: اين كارآزمايي باليني بر روي 20 كودك در فاصله سني75 سال انجام گرفت. بيماران داراي شرايط ورود به مطالعه كه داراي حداقل 2 دندان مولر شيري متناظر در دو سمت فك بالا كه نيازمند ترميم بودند، انتخاب شدند. ترميم يكي از دندان ها توسط بي حسي انفيلتراسيون موضعي و دندان ديگر توسط بي حسي الكترونيكي و با فاصله 1 هفته انجام گرفت. پس از پايان هر جلسه، از كودك خواسته شد تا ميزان درد خود را بر اساس مقياس Wong Baker ثبت كند. داده هاي تحقيق در مورد ميزان درد با آناليز آماري Mannndash UWhitney test مورد بررسي قرار گرفت. (0.05 > P) يافته ها: در مورد مولر اول شيري ميزان درد در روش تزريق، بيشتر از EDA بود، ولي تفاوت آن از نظر آماري معني دار نبود. (0.63= P) در خصوص مولر دوم شيري ميزان درد در روش تزريق، به طور معنا داري بيشتر از EDA بود. (0.023 =P ) نتيجه گيري: EDA روش موثري براي درمان هاي ترميمي دندان هاي مولر شيري فك بالا در كودكان 75 ساله، بويژه در مورد كودكاني است كه ترس از سوزن تزريق داشته (needlephobic) هستند.

Background aim: Dental injection is one of the major reasons of fear in children. Electronic dental anesthesia (EDA) is a method for performing dental local anesthesia. The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of electronic dental anesthesia (EDA) in comparison with conventional injectable local anesthesia in 5 to 7 years old children at Pediatric department of Tehran Dental branch, Islamic Azad University. Materials and methods: Twenty 5 to 7 years old children were selected for participation in this clinical trial study. Each selected child had two antimere maxillary first or second primary molars requiring class II cavity preparations. One tooth was treated by conventional local anesthesia. The antimere tooth was treated by electronic dental anesthesia at the next week. At the end of the each session, rating of pain were recorded using WongBaker FACESreg Pain Rating Scale. Mannndash Whitney U test was used to determine any statistically significant difference between two techniques at a level of P lt 0.05. Results: Pain rating for first primary molar in EDA method was less compared to local infiltration although the difference was not statistically significant (P = 0.63). For Second primary molar, pain rating in local infiltration was significantly higher compared to EDA technique (P = 0.023). Conclusion: EDA technique is an effective method for performing restorative procedures for maxillary primary molars in 5 to 7 years old patients, especially in needlephobic children.