طراحي مدل دسترسي به جاذبه هاي گردشگري جهت پايداري قطب هاي گردشگري با استفاده از GIS، مطالعه موردي: استان اصفهان

در رويكرد توسعه پايدار گردشگري نه تنها نيازهاي بازار مورد توجه است بلكه نيازهاي (ضروريات) جامعه و محيط زيست طبيعي نيز مورد تأكيد قرار مي­ گيرد. در همين راستا از GIS مي­ توان براي بسياري از فعاليت­ هاي مرتبط با گردشگري، برنامه­ ريزي و مدل سازي استفاده كرد. پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل دسترسي به جاذبه ­هاي گردشگري براي پايداري در قطب­هاي گردشگري استان اصفهان انجام گرفته است. با توجه به مؤلفه­ هاي مورد بررسي نوع تحقيق كاربردي و روش تحقيق توصيفي و پيمايشي است. اين تحقيق بر اساس نزديك­ترين دسترسي با توجه به سرعت دسترسي (كيفيت جاده) بر حسب دقيقه و به منظور ارائه مدلي براي پايداري مناطق داراي بيشترين جاذبه و تمركز توريسم در يك پهنه به جاي يك نقطه صورت گرفت. شهرهاي اصفهان و كاشان (تاريخي- فرهنگي) و شهرستان­ هاي سميرم و فريدون شهر (توريسم طبيعي) به ترتيب داراي بيشترين ظرفيت توريسم در استان هستند.نتايج تحقيق نشان مي­ دهد بر اساس مدل «نزديكترين دسترسي» براي پايداري چهار قطب گردشگري در استان پنج طبقه در نظر گرفته شده كه طبقه اول نقاط روستايي و شهري داراي پتانسيل را تا شعاع 60 دقيقه­ اي (بر اساس نظر كارشناسان ميزان فاصله 60 دقيقه ميزان فاصله­ اي است كه گردشگر تمايل دارد به صورت سواره تا جاذبه مورد نظر طي كند) از قطب­ هاي گردشگري طبيعي، غرب (فريدون شهر) و جنوب غرب (سميرم) و قطب­ هاي گردشگري تاريخي - فرهنگي اصفهان و كاشان در نظر گرفته است كه بايد مورد توجه مسؤلان امر همچنين برنامه ­ريزان گردشگري استان در هدايت گردشگر واقع شود. كليدواژه ها