بررسي و تبيين عوامل موثر بر اشتراك دانش با استفاده از نظريه داده بنياد و با بهره گيري از تكنيك ديمتل-آي. اس. ام فازي

در دنياي پر رقابت امروز، دانش و بهره گيري از دانش يك مزيت رقابتي محسوب مي شود كه مديريت كردن درست آن باعث اداره شدن بهتر و موثرتر دانش مي شود. از ميان فرآيندهاي مديريت دانش، موضوع اشتراك دانش توجه بسياري از دانشمندان را جلب كرده است كه فرآيند اشتراك دانش به عنوان يك فعاليت براي رشد سازمان و بهبود عملكرد سازماني و افزايش فرآيند يادگيري در سازمان موثر است و مي تواند باعث تبديل سازمان به يك سازمان يادگيرنده شود. از طرفي سازمان ها احتياج به خلق دانش دارند كه يكي از مهمترين فعاليت ها براي خلق دانش، انتقال دانش در بين كاركنان است. پژوهش مذكور از نظر هدف كاربردي و اطلاعات مربوط به عوامل موثر در اشتراك دانش گردآوري شده و با استفاده از متدولوژي نظريه داده بنياد در 9 دسته طبقه بندي شده كه شامل عوامل فرهنگي، رهبري و مديريت، اجتماعي، فردي، شغلي، انگيزشي، سازماني، رقابتي و فناوري مي باشد. در اين مقاله از روش ديمتل فازي جهت شناسايي و بررسي رابطه متقابل بين معيارها استفاده شده است و براي سطح بندي مولفه ها نيز از رويكرد آي. اس. ام استفاده گرديده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه مولفه فرهنگ به عنوان نفوذگذارترين و عامل اجتماعي و فناوري به عنوان بااهميت ترين عوامل در اشتراك دانش محسوب مي شوند و قبل از هر فعاليتي در جهت فرآيند مديريت دانش، بايد روي بحث فرهنگ سرمايه گذاري كرد، همچنين به جز عامل فرهنگ، عواملي چون رهبري و مديريت، فردي، انگيزشي و شغلي از جمله ديگر عوامل اثرگذار يا علت براي فرآيند اشتراك دانش محسوب مي شوند.