معماري پيشنهادي مبتني بر اينترنت اشياء و سيستم هاي توصيه گر براي هوشمند سازي شهر تهران

امروزه نياز ها در شهرها بسيار پيچيده شده اند و بنابراين شهرها به هوشمندسازي نيازمند هستند. اين پيچيدگي ها از يك طرف، عمدتا بخاطر ارتباطات زيادي است كه بين سيستم هاي مختلفي مانند حمل و نقل، شبكه هاي ارتباطي، سيستم هاي تجاري بوده و از طرف ديگر، شهرونداني است كه با همه ي اين سيستم ها در ارتباط هستند، مي باشد. همچنين فرآيند هماهنگ سازي سريع شهرها با تكنولوژي هاي نوين، بصورتي سريع و كارا نيز به نوبه خود تاثير بسزايي در اين پيچيدگي دارد. در اين راستا، يكي از مهمترين نيازها در برنامه ريزي براي هوشمندسازي يك شهر، استفاده بهينه از تكنولوژي اطلاعات و ارتباطات مي باشد. پس براي پياده سازي يك شهر هوشمند، نياز به تعريفي واضح و دقيق از آن داريم. درك هرچه بهتر مفاهيم مورد نظر در شهر هوشمند باعث پياده سازي و ارزيابي بهتر حوزه هاي درگير همچون «محيط زيرساخت» و «محيط سرويس دهي» مي گردد. تحقيقات زيادي در رابطه با شهر هوشمند انجام شده است اما هيچكدام برمبناي سيستم هاي توصيه گر و جمع سپاري، به معماري مشخصي نرسيده اند. اين تحقيق، به منظور هوشمند سازي شهر تهران صورت گرفته است. پس از بررسي ادبيات موضوع و تعاريف گوناگون، در ابتدا به بررسي بيست شهر مطرح هوشمند در سطح جهان پرداخته شده و سپس تعريفي از شهر هوشمند براي شهر تهران ارائه مي گردد كه از اينترنت اشياء در آن بصورتي كاربردي استفاده شده است. در ادامه، پس از بررسي معماري هاي گوناگون بر اساس شاخص هاي بدست آمده از ادبيات تحقيق، معماري پيشنهادي ارائه مي شود. در اين معماري، پنج لايه زيرساخت ها، جمع آوري داده ها، مديريت و پردازش داده ها، خدمات و برنامه هاي كاربردي پيش بيني شده اند. سپس اجزا هر لايه مشروحا توضيح داده شده اند. نهايتا، اين تحقيق به اين نتيجه رسيد كه با ايجاد نوآوري در معماري هاي متداول بوسيله بهره گيري از ايده هاي «جمع سپاري» و «سيستم هاي توصيه گر» مي توان باعث بهبود در سيستم حمل و نقل هوشمند، سيستم هاي مديريت انرژي هوشمند و خانه هوشمند در حوزه شهر هوشمند شد.