تنوع ژنتيكي ميگوي سرتيز Metapenaeus affinis در خليج فارس بر اساس توالي ژن ميتوكندريايي 16S rRNA

ميگوي سرتيز رتبه دوم ميزان صيد ميگوي را در استان هرمزگان داشته و در چرخه صيد و صيادي خليج فارس اهميت زيادي دارد. از اين رو، بررسي تنوع ژنتيكي اين گونه مهم مد نظر قرار گرفت. نمونه هاي ميگو از سه منطقه بندرعباس، بوشهر و آبادان جمع آوري شدند و براي توالي يابي ژن ميتوكندريايي 16S rRNA مورد بررسي قرار گرفتند. بهينه سازي واكنش PCR جهت تكثير ژن انجام شد. نتايج توالي يابي ژن 16S rRNA كه شامل 486 باز هم رديف شده بود، 480 جايگاه ژني مونومورف، 6 جايگاه ژني پلي مورف و 2 جايگاه انتقالي نشان داد. ميانگين تنوع هاپلوتيپي براي نمونه هاي هر منطقه از 000/0±000/0 (بندرعباس) تا 215/0±333/0 (بوشهر) و 215/0±333/0 (آبادان) و ميانگين تنوع نوكلئوتيدي براي نمونه هاي هر منطقه از 000/0±000/0 (بندرعباس) تا 003/0± 003/0 (بوشهر) و 001/0±001/0 (آبادان) متغير بود. ميانگين تنوع هاپلوتيپي بين سه منطقه 007/0±608/0 و ميانگين تنوع نوكلئوتيدي 003/0±002/0 محاسبه شد. نتايج بيانگر متوسط بودن ميزان تنوع هاپلوتيپي و كم بودن ميزان تنوع نوكلئوتيدي در مناطق مورد مطالعه بود. از آنجا كه يكي از علل كاهش شديد جمعيت ها، فقدان تنوع ژنتيكي است، ارزيابي نتايج اين بررسي و به كارگيري آن مي تواند راه گشاي مديريت شيلاتي در بازسازي صحيح ذخاير اين گونه با ارزش شود.