تحليل خطاي علمي در چارچوب معرفت‌شناسي اعتمادگرا (با تأكيد بر ديدگاه سوسا

An Analysis of Scientific Error in Reliabilism Epistemology

تحلیل معرفت‌شناختی خطا اصولاً می‌تواند بر اساس تحلیل خطای ناشی از نقص خودِ باور، خطای حاصل از كذب باور یا خطای در توجیه صورت گیرد. اما به نظر می‌رسد خطای قابل انتساب به فاعل شناسا، داشتن باور معیوب، یا عدم دستیابی وی به صدق نیست بلكه خطای وی در توجیه است. این مقاله، در چارچوب نظریه‌های توجیه اعتمادگرا به تحلیل خطای علمی می‌پردازد. در این راستا با برررسی دیدگاه‌های اعتمادگرایانه آلوین گلدمن (اعتمادگرایی مبتنی بر فرایند) و رابرت نوزیك (ردیابی صدق) محدودیت‌های آنها نشان داده می‌شود و سپس دیدگاه منظرگرایی فضیلتی سوسا ارائه می‌شود. ادعای مقاله این است كه اصل ایمنی باور كه توسط سوسا به‌عنوان شرط لازم معرفت ارائه شده است، می‌تواند نقطه اتكای قابل دفاعی برای تحلیل خطای معرفتی باشد.

According to the traditional definition of knowledge, it seems that the epistemological analysis of error can be conducted through considering any defect in knowledge components: fault belief, false belief, and unjustified belief. However, the arising question is this: Which error is attributable to the believer? When is a believer blamed for possessing a fault or false belief? It seems that he is blameless if he has good reasons for believing that p, even though p is false. The aim of this article is to present an analysis of epistemic error in justification, in externalist reliabilism framework. Firstly, the capacity of chief theories in the general reliabilism is assessed for epistemic error analysis. These are the process reliabilism of Alvin Goldman and truth tracking theory of Robert Nozick. Afterward, the virtue perspectivism of Ernest Sosa is surveyed. This paper will argue that the safety principle, which is introduced as a necessary condition of knowledge by Sosa, is a defendable base for error analysis.