چگونگي انعكاس «دادگري و آزمندي» پادشاهان در شاهنامه و تحليل سبكي آنها

"دادگری وآزمندی" از جمله موضوعات مطرح درسبك فكری شاهنامه است كه یكی از استوارترین اركان بینش سیاسی فردوسی را تشكیل میدهد. فردوسی برای هر یك ازپادشاهان به فراخور عملكرد جلوههایی از داد وبیداد و خردورزی و آزمندی را درداستانهای باستانی و بخش اسطورهای و تاریخی شاهنامه برشمرده است.این عناصر پیوند اندامواری با نگرش سیاسی شاعر به حاكمان دارد. تصویرگری شاعر از "آز و داد" به شكلهای مختلف در ضمن داستان پادشاهان آمده است. ادب و سلوك رفتاری حاكمان در پهنۀ تاریخ و تجربۀ زیستی آنان در دو مفهوم "داد و آز " متبلور است. این رفتار در اسطورهها با انجام كارهای خارقالعاده همراه است. در این مقاله كوشش كردهایم به جلوههای مضمون و محتوای این مؤلفهها در حماسۀ فردوسی بپردازیم و میزان تأثیر آنها را در تفكر سیاسی فردوسی نشان دهیم .