الگوي فرهنگي خشم و ترس در رواياتي از گلستان و كليله و دمنه

در اين مقاله با استفاده از الگوي خشم ليكاف و كوچش و الگوي كلي هيجانات ايشان، خشم و ترس را در گلستان و كليله و دمنه بررسي كردهايم. ضرورت پژوهش، دريافت اطلاعات زباني پيرامون برخي هيجانات است. هدف ، استخراج الگوي ترس و خشم، خاص اين دو متن تعليمي است تا شباهتها وتفاوتها با الگوي اصلي و در مقايسه با يكديگر به دست آيد. روش پژوهشگران اين مقاله، استفاده از الگوي اصلي خشم و استخراج و بهرهگيري از الگوي كلي هيجانات كوچش و توضيحات فهر و راسل درباره ترس است. خشم در اين دو اثر، مشابه الگوي اصلي است كه با توجه به كنشگران متفاوت جامعه، تفاوتهاي قابل تاملي در الگو به وجود ميآيد. تفاوتها در الگوي ترس بيشتر در علتها و واكنشهاي حاصل از هيجان است. به نظر ميرسد تفاوتها ، حاصل نگرش متفاوت نويسندگان، تفاوت در بستر فرهنگي توليد آثار و تفاوت در جامعه در زمان نگارش است.