نقد متني و فرامتني بر جستاري از ترجمه نهج البلاغه دشتي

آنچه درترجمه متون اهمیت فراوان دارد، نخست يافتن مقصود كامل گوينده جهت انتقال دقیق و قابل فهم آن به زبان مقصد و شناخت تفاوتهای ادبی و فرهنگی میان زبان و ادبیات ملتها و همچنین شناخت معیارهای بلاغت و فصاحت در آنهاست. وجود برخی ظرافتها در زبان عربی بعضاً باعث دشواری كار ترجمۀ قرآن كريم، نهج البلاغه، روايات و بعضی متون عربی شده است. از گذشته تا به حال ترجمه های زيادی از نهج البلاغه صورت گرفته است كه يكی از آنها ترجمۀ آقای محمد دشتی است. در اين نوشتار گزيده ای از ترجمۀ ايشان از نظر روش، شیوۀ ويرايش متن، ترجمه و تحلیل موضوعات بلاغی و نحوی، رعايت فنون ادبی و نیز توجه به رويدادهای تاريخی و... مورد نقد و درترجمۀ « بررسی قرار گرفته است. در اين مقاله با نقد ترجمۀ دشتی به دنبال پاسخ اين سؤال هستیم كه آيا دشتی اصول و قواعد ترجمه از هر حیث رعايت شده است و آيا مترجم در اين امر دقت لازم را به كار گرفته است؟ اين تحقیق ايراداتی را بر ترجمه آقای دشتی وارد میكند كه مانع فهم درست محققان و پژوهندگان میشود. اين ايرادات شامل مواردی از قبیل: عدم دقت كافی در ترجمه، اضافات تحلیلی و توصیفی، جا افتادگی های متنی و بلاغی ، موقعیت مكانی و زمانی بیان خطبه هاو ... است.