خداشناسي اكهارت

Theism of Meister Eckhart

«مايستر اكهارت» از عرفايي است كه سنت مسيحي در قرون وسطي انديشه وي را برنتافت و خداشناسي وي را بدعت‎آميز دانست. مهم‎ترين مسايلي كه خداشناسي اكهارت را از سلف مسيحي‎اش متفاوت مي‎سازد عبارتند از: طرح دو وجهي خدا/الوهيت كه يكي برابر با وجود و ديگري برتر و فراتر از آن است، باور به عدم ادراك الوهيت توسط بشر و توسل به كلام سلبي براي سخن گفتن از او، ارايه تقريري جديد از اصل تثليث و باور به وحدت الوهيتِ برتر از تثليث و ...‌. كليساي كاتوليك، اكهارت را بدعت‎گذار و نافي تثليث دانست و او در دفاعيه‌اي به يكايك اتهاماتش پاسخ گفت. به‎دليل گرايش باطني و عرفاني اكهارت، تفكر وي بيش از آنكه به خداي سه‎گانه و قابل ادراك مسيحي نزديك باشد، متاثر از كلام سلبي مورد توجه ديونيسيوس و تفكرنوافلاطوني است و بدون نفي تثليث، ضمن پذيرش ماهيت و كاركرد هريك از اشخاص تثليث و ذكر آن در موعظاتش، وحدت را برترين ويژگي «الوهيت فراتر از وجود و عدم» مي‎خواند و الوهيت بي‎نام و نشان را در راس تثليث قرار مي‎دهد. الوهيتي كه شناخت آن ناممكن و تنها راه سخن گفتن از آن الهيات سلبي است.

Meister Eckhart is one of the Christian Mystics that Christian Orthodoxy and Catholic Church accused his thoughts in Medieval Ages and named him heretic. Most important themes that disparate the Theism of Eckhart from his Christian predecessors are belief to Godhead beyond God, Denial of possibility of Knowing God, Innovations about Trinity, belief to apophatic Theology and etc. He defended of his beliefs against this charges, but because of his interior tendency, the Theism of Eckhart is result of apophatic Theology of Dionysius and Neoplatonism and without Denial of Trinity; while accepting its function and essence in his preachers; regards Unity superior specialty of Godhead above existence and nothing.