بررسي تطبيقي عناصر داستاني در باب‌الحكايات احمد شوقي و حكايت‌هاي پروين اعتصامي

A Comparative Study of Fiction Elements in Ahamd Showghi’sBabolHekayat and Parvin E’etesami’s Stories

باب‌الحكايات احمد شوقي و حكايت‌هاي پروين اعتصامي از مهم‌ترين آثار تمثيلي ادبيّات معاصر عربي و فارسي به شمار مي‌روند. ديدگاه غالب اين است كه نوع ادبي تمثيل و ساختار آن ضعيف است و به زحمت بار محتواي اخلاقي را بر دوش مي‌كشد. در نتيجه، اين نوع ادبي همواره در پايين‌ترين درجۀ يك نوع داستاني مورد بررسي قرار مي‌گيرد. به علاوه، اغلب تحقيق‌هاي اين حوزه به محتوا پرداخته‌، به هنر «چگونه گفتن» آنها توجّهي نشان نداده‌اند. بديهي است كه «چگونه گفتن» اصل بسيار مهمّي در ادبيّات است و اين حجـم از تحقيق‌هايي كه به «چه گفتن‌ها» مي‌پردازد، گونه‌اي بي‌مهري به اين اصل اصيل ادبيّات محسوب مي‌شود. در اين مقاله، كوشيده‌ايم تا با تكيه بر روش توصيفي ـ تحليلي و مطالعات كتابخانـه‌اي، ضمن بررسـي دقيق ساختار تمثيـل و عناصر سازندۀ آن بر اساس دو اثر تمثيلي مذكور، ارتباط دقيق ساختاري و محتوايي آنها را نيز با يكديگر نشان داده، تأكيد نماييم كه در بررسي چنين آثاري، نگرش يكسويۀ محتوايي به هيچ وجه نمي‌تواند يك راهكار ژرف‌شناسانۀ مورد اعتماد باشد و شناخت ساختار هر اثر ادبي با تمام جزئيّات آن، يك اصل اساسي است كه البتّه به درك عمقي محتوايي آن اثر نيز مي‌انجامد.

Showghi’sBabolHekayat and E’etesami’s Stories are among the most important contemporary allegorical works in Arabic and Persian Literature. It is a common idea that allegory as a literary genre has weak structur and could hardly reflect the ethical issues. Consequently, it has been downgraded as the weakest literary genre built upon fiction elements. In addition, the main body of the research on allegorical literature has put emphasis on the content of the allegorical works at the expense of the art of quot;How to Sayquot;. It is quite obvious that the art of quot;How to Sayquot; as one of the main principles of literature has been totally ignored and underestimated in the growing body of research which has only considered the content or “What to Say”. Through a descriptiveanalytical approach and secondary research, this study aims at examining the structure and relevant fiction elements of Showghi’sBabolHekayat and E’etesami’s Stories. The deep relationship between the structural and semantic aspects of the two authors’ works will be invewstigated as well. It would be demonstrated that a onedimensional semantic approach to the study of such literary works is never considered as a reliable research methodology. More clearly, a deep structural analysis accompanied with the semantic analysis could lead to a better comprehension of the content.