پيش سقراطيان ارسطوئي- نگاهي به روايت ارسطو از پيش سقراطيان

Aristotelian Presocratics A Look at Aristotle\s Interpretation of Presocratic Phiolosophers

در اين مقاله تلاش مي كنيم روايت ارسطو از پيش سقراطيان را بر اساس متون خود ارسطو و عمدتاً با استفاده از كتاب هاي متافيزيك، فيزيك و كون و فساد مورد بررسي قرار دهيم. اينكه چگونه ارسطو همه پيش سقراطيان را به يك نحو و بر مبناي چهارچوب فلسفه خودتفسير مي كند. او آرخه پيش سقراطي را به معناي عنصر يعني امري بسيط كه خود از چيز ديگري نيست و همه چيز از آن تركيب شده است، تفسير مي كند و حتي آن را به عنوان جوهر و هر چيز ديگر را به عنوان عرض در نظرمي گيرد و تمايز آرخه و اشياء را بر مبناي اين تقابل در فلسفه خود مورد تفسير قرار مي دهد. ارسطو همچنين نگاه پيش سقراطيان به تغيير را بر مبناي تمايز خود ميان تغيير و كون و فساد تحليل مي كند. همه اين موارد نشانگر آن هستند كه ارسطو پيش سقراطيان را ارسطوئي و بر مبناي انديشه خود تفسير كرده است. اين نكته اي است كه بايد همواره هنگام مطالعه پيش سقراطيان از طريق منابع ارسطوئي مد نظر قرار داد.

Aristotles understanding of Presocratic philosophers and his interpretation of their theses based on his own framework has always been a matter of dispute among scholars. His role of representing them as one of the main sources of Presocratic philosophy makes this is more. Here in this paper we try to investigate, analyzing Metaphysics, Physics and Generation and Destruction, how Aristotle interprets all the Presocratics in the same way and based on his own framework. He understands their arche as a simple element came out of nothing and constructing all other things and even considers it as substance while every other thing as accident which is obviously on the basis of his own distinction. He also interprets their change on the basis of his own distinction between change on the one hand and generation and destruction on the other that is itself based on the substanceaccident distinction. All these show that he interprets them Aristotelian and this is what we should be aware of while we look at Presocratic philosophers through Aristotle.