بررسي رابطۀ فيزيك و متافيزيك در زمينۀ مسألۀ واقعيت فضا و زمان

On How physics Could impact on the Metaphysics of Space and Time

هدف ما در مقالۀ حاضر توضيح چگونگي تأثير متقابل علم و متافيزيك در بحث فضا و زمان است. خصوصاً بر اين نكته تأكيد خواهيم داشت كه، بر خلاف تصور رايج، تحولات در نظريه هاي علمي و فيزيكي مي تواند در اتخاذ موضع فلسفي و متافيزيكي ما در قبال واقعيت فضا و زمان تأثيرگذار باشد. به اين منظور ضمن بررسي براهين سنتي جوهرگرايان و رابطه گرايان دربارۀ فضا و زمان، كه خصوصاً در مكاتبات لايبنيتز و كلارك مطرح شده است، تأثير متقابل علم و متافيزيك را با توجه به زمينه هاي نظري جديد مثل، اتخاذ ساختار نونيوتني يا نظريۀ ميدان و نسبيت خاص و عام، نشان خواهيم داد و در پايان به اين ديدگاه نزديك خواهيم شد كه با در نظر گرفتن نظريه هاي علمي جديد، مثل نظريۀ نسبيت عام اينشتين، ديدگاه جوهرگرايان در مورد فضا و زمان فعلاً قابل دفاع تر به نظر مي رسد.

This paper aims to illustrate the mutual interrelation of physics and metaphysics in the context of the philosophy of space and time. We especially emphasize, in this paper, that scientific development could impact on our position regarding the reality of space and time. To illustrate this point, we investigate the mutual interrelation of physics and metaphysics in the modern developments of physics, i.e. neoNewtonian structure, special and general relativity (GR). This paper ends up anticipating that it is likely, by considering modern physics, especially GR, that substantivalism to be a more defensible position.