برداشت ربطي از منطق رواقي

Relevant Interpretation of Stoic Logic

در اين مقاله به بررسي برداشت ربطي از منطق رواقي پرداخته شده است. براي اين منظور ابتدا دو ديدگاه اصلي در مورد گزاره‌هاي شرطي در منطق رواقي مورد بررسي قرار گرفته است. بر اساس ديدگاه نخست كه بكر و اگلي بر آن تاكيد دارند، شرطيِ به كار رفته در نظام نحوي منطق رواقي، شرطي فيلوني است؛ در حالي كه مطابق ديدگاه دوم كه افرادي مانند استوپر، بارنز و نازينيوسكي آن را مطرح ساخته‎اند، اين شرطي، شرطيِ ربطي است. ديدگاه نخست با چالش‌هاي مهمي مواجه است، از جمله پارادوكس‌هاي استلزام مادي كه رواقيان از آنها آگاه بودند و در صدد برطرف كردن آنها در نظام منطقي خويش بر آمدند؛ اين در حالي است كه بر اساس ديدگاه دوم، نه‎تنها پارادوكس‌هاي استلزام مادي كه پارادوكس‌هاي استلزام اكيد نيز برطرف مي‌گردند؛ بر اين اساس در بخش دوم اين مقاله بر اساس كار نازينيوسكي، صورت‌بندي ربطي از بخش شرطي منطق رواقي به دست داده شده و در نهايت بر اساس منابع رواقي باقي‎مانده اشكالات چنين برداشتي مورد بررسي قرار گرفته است.

This article is going to study the relevant interpretation of stoic logic. Regarding this, first of all two main views with regard to the conditional propositions in stoic logic are examined. According to the first view which is emphasized by Becker and Egli the conditional proposition used in syntactic system of stoic logic is Philonic while based on the second view which is presented by some people such as Stopper, Nasieniewski, and Barnes this conditional proposition is the relevant conditional proposition. The first view has confronted important challenges including the paradoxes of material requirement of which the Stoics are aware and were working to fix them in their logical system. But the second view not only does not have the paradoxes of material requirements but also resolves the paradoxes of strict requirements. Therefore, in the second part of the article, according to Nasieniewski, the relevant formulation of conditional part of stoic logic is presented, and finally based on the left stoic sources, we are going to study the problems of such an interpretation.