ارتباط چندشكلي نشانگرهاي ريزماهواره با صفات توليدي و توليدمثلي گوسفند سنجابي

ريزماهواره ها به طور گسترده براي تعيين نقشه ژني، برآورد فاصله ژنتيكي و ارزيابي دام هاي مختلف مورد استفاده قرار مي گيرند. هدف از مطالعه حاضر، بررسي ارتباط چندشكلي نشانگرهاي ريزماهواره با صفات توليدي و توليدمثلي گوسفند سنجابي بود. نمونه هاي خون به طور تصادفي از 78 ميش و 22 قوچ گوسفند نژاد سنجابي جمع آوري و به آزمايشگاه منتقل شدند. پس از استخراج DNA با استفاده از روش نمكي بهينه شده، 11 جايگاه ريزماهواره (GC101، LSCV043، TGLA377، CSSM47، OarFCB128، OarAE101، BM1329، BM143، OarHH35، OarHH55 و OarHH64) به كمك جفت پرايمرهاي اختصاصي و واكنش زنجيره اي پليمراز تكثير شدند. با الكتروفورز محصولات روي ژل پلي آكريلاميد هشت درصد، آلل هاي مختلف شناسايي و تجزيه هاي آماري روي داده هاي حاصل انجام شد. متوسط تعداد آلل هاي مشاهده شده و موثر به ترتيب 82/5 و 05/4 بود. ميزان PIC نشانگرها در دامنه اي بين 63/0 (TGLA377) تا 82/0 (OarHH35) قرار داشت. متوسط هتروزيگوسيتي مشاهده شده و مورد انتظار در بين جايگاه ها به ترتيب 64/0 و 77/0 بود. همچنين تجزيه آماري نشان داد كه ژنوتيپ هاي مرتبط با نشانگرهاي TGLA377، CSSM47، OarFCB128، OarHH35، OarHH55 و OarHH64 روي ميزان دوقلوزايي گوسفندان نژاد سنجابي و ژنوتيپ هاي مرتبط با نشانگرهاي GC101، LSCV043، TGLA377، CSSM47، OarAE101، BM143 و OarHH64 روي صفت افزايش وزن بدن در سنين مختلف تاثير معني-داري داشته اند. با توجه به يافته هاي حاصل مي توان نتيجه گرفت كه به جز نشانگر BM1329، ساير نشانگرهاي مورد مطالعه، در برنامه هاي اصلاح نژاد گوسفندان نژاد سنجابي روي صفات افزايش وزن بدن و ميزان دوقلوزايي مناسب هستند.