معيارهاي تشخيص آزمايشگاهي ازدياد آندروژن در سندرم تخمدان پلي كيستيك: يك مطالعه مبتني بر جمعيت بر روي زنان ايراني سنين باروري

زمينه و اهداف: ازدياد آندروژن يكي از معيارهاي تشخيصي سندرم تخمدان پلي كيستيك مي باشد. حد آستانه هورمون ها براي شناسايي PCOS در جوامع مختلف متفاوت است. از آنجائيكه ميانگين سطح آندروژن ها در ميان زنان نژادهاي مختلف، تفاوت عمده اي دارد، پيشنهاد مي شود كه سطح نرمال و محدوده آندروژن ها بطور اختصاصي در زنان جمعيت هاي مختلف تعيين شود. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي داده هاي مطالعه تعيين شيوع PCOS آناليز شدند. حد آستانه براي تعريف ازدياد آندروژن با استفاده از آناليز آماري خوشه بندي K_means در ميان 923 زن 45-18 ساله تعيين گرديد. آناليزهاي آماري با استفاده از نسخه 15 نرم افزار آماري SPSS انجام گرديد. يافته ها: غلظت سرمي اوايل فاز فوليكولر مساوي يا بالاتر از 33/1، 76/8، 07/345 و 9/2 به ترتيب براي TT، FAI، DHEAS و A4 نشان دهنده ازدياد آندروژن بودند. آناليز زيرگروه ها نشان داد كه حد آستانه براي تعريف ازدياد آندروژن در زيرگروه هاي سني و BMI متفاوت است. شاخص FAI براي تعريف ازدياد آندروژن در زنان پايين تر از 35 سال 5/1، 85/4 و 3/6 به ترتيب براي زنان با وزن نرمال، داراي اضافه وزن و چاق بود. نتيجه گيري: طبق يافته هاي مطالعه حاضر، شاخص هورمون ها براي تعريف ازدياد آندروژن در زنان سنين ابتدايي و پاياني دوره باروري متفاوت است. نتايج نشان داد كه ازدياد آندروژن در زنان سنين بالاتر از 35 سال در مقادير پايين تري از FAI، DHEAS و A4 نسبت به زنان سنين پايين تر از 35 سال تشخيص داده مي شود. همچنين اين اختلال بايد در زنان با وزن نرمال، داراي اضافه وزن و چاق بطور جداگانه تعيين شود.