تعيين شاخص هاي سلامت رواني- اجتماعي در كودكان و نوجوانان استان كهگيلويه و بوير احمد

Determining the Psycho Social Health Indicators in Children and Adolescents in Kogiluyeh and Boyer Ahmad Province

زمینه و هدف: نزدیك به یك دهه است كه سازمان جهانی بهداشت تلاش كرده تعریف واحدی از سلامت روانی‌ـ اجتماعی ارایه دهد، اما به دلیل پیچیدگی ابعاد روانی ـ اجتماعی و بافت فرهنگی جوامع مختلف، تعریف و شاخص واحدی ارایه نشده است، هدف از  پژوهش­ حاضر، تعیین شاخص­های سلامت روانی ـ اجتماعی كودكان و نوجوانان استان كهگیلویه و بویراحمد بود. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش تركیبی(كمی و كیفی) انجام گردید. در بخش كیفی پژوهش از تكنیك دلفی استفاده شد. در پژوهش كنونی تعداد 31 نفر از كارشناسان حوزه كودكان و نوجوانان سازمان بهزیستی از سراسر استان كهگیلویه و بویراحمد به روش گلوله برفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات اولیه برای انجام روش دلفی در سه مرحله از طریق پنل دلفی متشكل از كارشناسان سازمان بهزیستی استان كهگیلویه و بویراحمد جمع­آوری گردید. در نهایت با استفاده از روش تحلیل عاملی داده­های كمی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: مهمترین شاخص­های سلامت روانی ـ اجتماعی در چهار مولفه؛ درون فردی (‌ خود آگاهی هیجانی، جرأت­ورزی و احترم به خود)، بین­فردی (مشاركت، مسئولیت پذیری اجتماعی و روابط اجتماعی)، استرس(مدیریت استرس و كنترل هیجان) و سازگاری (انعطاف‌پذیری و شادی) قرار گرفتند. كم رنگ شدن تبعیض­های جنسیتی و ارتقاء سطح سواد والدین از مهمترین نقاط قوت و فقدان استانداردهای لازم در مهد كودك­ها، عدم مشاركت نوجوانان در تصمیم­گیری­ها، فقدان مهارت­های اجتماعی در خانواده­ها از نقاط ضعف سلامت روانی ـ اجتماعی بود. نتیجه­گیری: در شرایط درست و به منزله‌ی پیشگیری از عواقبی كه در انتظار كودكان و نوجوانان است، سازمان­های متولی باید در یك چشم‌انداز امیدواركننده، كودكان و نوجوانان را آن­چنان بپرورند كه بتوانند پاسخگوی نیازهای حرفه‌ای جامعه باشند و خود را در مقابل آن­ها مسئول و متعهد بدانند.

Abstract Background & aim: Nearly a decade the World Health Organization has tried to provide a unique definition of community mental health. But due to the complexity of psychosocial and cultural context, it is not provided. The purpose of the study was to determine indexes community mental health of children and adolescents in the province of Kohgiluyeh and Boyerahmad. Methods: This study was conducted as a hybrid approach (qualitative and quantitative). Delphi technique was used in qualitative research. In the current study, 31 experts, children and adolescents of Social Welfare organizations were selected as snowball method throughout the province of Kohgiluyeh & Boyerahmad. The primary data to run the Delphi Technique was gathered in three stages from the participants. The quantitative data were analyzed using factor analysis. Results: The results indicated that the main indicators of psychosocial health lie in intrapersonal (emotional self-awareness, risk-taking and self-respect), interpersonal (participation, social responsibility, and social relationships), stress (stress management and controlling emotions) and adaptability (flexibility and happiness) components. The results also showed that decreasing gender-related discriminations and rise in the educational level of parents are the major strengths and lack of required standards in child-care centers, lack of involvement of young adolescents in decision-making and lack of social skills in families are the major weaknesses of psychosocial health. Conclusion: Given the right conditions, and in order to safeguard children and adolescents against the grave consequences awaiting them, the organizations charged with the responsibility should raise the children and adolescents in such a way that they meet the professional needs of the society and feel responsible when it comes to these responsibilities and commitments.