بررسي اضطراب ناشي از تزريق انسولين در كودكان مبتلا به ديابت

Insulin-induced Anxiety in Children with Diabetes

مقدمه و هدف: انسولين درماني روشي تهاجمي و اضطراب آور است كه نيازمند تكرار روزانه بوده و پيروي از آن مشكل و گاه به يك چالش و منبع استرس براي كودكان و خانواده هاي آنها تبديل مي شود. اين مطالعه با هدف تعيين سطح اضطراب ناشي از تزريق انسولين در كودكان مبتلا به ديابت نوع يك انجام گرفت. مواد و روش ها: در يك مطالعه توصيفي مقطعي در مركز غدد و متابوليسم اصفهان، با استفاده از ابزار OSBD-R، به مدت سه روز سطح اضطراب ناشي از تزريقات انسولين 30 كودك 3 تا 12 سال مبتلا به ديابت نوع يك مورد مشاهده و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته ها نشان مي دهد 50% كودكان مبتلا به ديابت نسبت به تزريقات انسولين در سطح اضطراب خفيف، 30% متوسط و 20% شديد قرار داشتند. مقاومت كلامي و گريه شايع ترين ديسترس رفتاري كودكان مبتلا به ديابت در زمان تزريقات انسولين بوده است. ارتباط آماري معني داري بين سن، طول مدت ابتلا به ديابت و تعداد دفعات تزريقات روزانه با ميزان اضطراب ناشي از تزريقات انسولين بدست آمده است. بحث و نتيجه گيري: اضطراب از تزريق انسولين يكي از چالش هاي پيش روي كودكان كم سن مبتلا به ديابت و والدين آنها به ويژه در اوايل تشخيص بيماريبوده كه ممكن است سلامت جسمي و رواني كودكان را تحت الشعاع قرار دهد. بنابراين لزوم انجام مطالعات و مداخلات مناسب به منظور كاهش اضطراب كودكان و كمك به تطابق موثر آنان با انسولين درماني توصيه مي شود.

Introduction: Insulin therapy is an invasive and stressful procedure, which requires daily repetition. This type of therapy can be challenging and stressful for children and their families. Therefore, in this study, we aimed to determine the level of insulininduced anxiety among children with type I diabetes. Methodology: In this crosssectional study, insulininduced anxiety was analyzed for three days in 30 children with type I diabetes (aged 312 years), using the Observational Scale of Behavioral DistressRevised (OSBDR) at Isfahan Endocrine and Metabolism Research Center Results: The findings showed that 50%, 30%, and 20% of diabetic children had slight, moderate, and severe levels of anxiety, respectively. Verbal resistance and crying were the most common manifestations of behavioral distress in diabetic children during insulin injections. There was a significant association between insulininduced anxiety and variables such as age, duration of diabetes, and the number of daily insulin injections. Conclusion: Insulininduced anxiety is a challenging issue for young diabetic children and their parents, especially in the early phase of disease detection. In fact, the induced anxiety may affect childrens physical and mental health. Therefore, further studies and interventions are required to reduce patientsrsquo anxiety and improve their adjustment with insulin therapy.