تاثير درمان‌هاي فيزيكي كف لگن بر عملكرد جنسي در زنان با آميزش دردناك

The effect of pelvic floor physical therapy on sexual function in women complaining dyspareunia

زمینه و هدف: آمیزش دردناك (Dyspareunia) نوعی درد در ناحیه تناسلی است كه از عوامل مهم اختلال عملكرد جنسی می‌باشد. بنابراین هدف این مطالعه بررسی تاثیر درمان‌های فیزیكی كف لگن بر عملكرد جنسی و قدرت و تحمل عضلات كف لگن در زنان مبتلا بود. روش بررسی: در این مطالعه كارآزمایی بالینی بدون گروه شاهد كه در مركز آموزشی درمانی الزهرا (س) دانشگاه علوم پزشكی تبریز از فروردین 1394 تا اسفند 1394 انجام گرفت، 32 زن 50-20 ساله و فعال از نظر جنسی با شكایت آمیزش دردناك پیش از شروع مداخله، از نظر سلامت ژنیتال و قدرت و تحمل عضلات كف لگن معاینه شدند و پس از اطمینان از سلامت روانی، به‌مدت 10 جلسه طی سه ماه تحت درمان قرار گرفتند. در نهایت بیماران از نظر تغییر وضعیت عملكرد جنسی با پرسشنامه معیار عملكرد جنسی زنان، بهبودی علایم، قدرت و تحمل عضلات كف لگن در دو مرحله پیش و پس از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: در 32 بیمار با میانگین سنی 24/1±38 سال، نمره شاخص میل جنسی پیش از مداخله، 1/0+29/2، پس از مداخله، 1/0+25/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص تهییج جنسی پیش از مداخله، 14/0+57/2، پس از مداخله، 13/0+59/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص رطوبت مهبلی پیش از مداخله، 13/0+00/3، پس از مداخله، 1/0+67/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص اوج لذت جنسی پیش از مداخله، 15/0+88/2، پس از مداخله، 1/0+59/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص رضایتمندی پیش از مداخله، 2/0+98/2، پس از مداخله، 13/0+02/4 با 001/0P< بود. نمره شاخص درد پیش از مداخله، 15/0+46/2، پس از مداخله، 15/0+52/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص قدرت عضلات كف لگن پیش از مداخله، 11/0+65/1، پس از مداخله، 11/0+09/4 با 001/0P< بود. نمره شاخص تحمل عضلات كف لگن پیش از مداخله، 22/0+56/2، پس از مداخله، 14/0+62/9 با 001/0P< بود. نتیجه‌گیری: درمان‌های فیزیكی كف لگن تاثیر معناداری در زنان مبتلا به آمیزش دردناك داشتند. شدت آمیزش دردناك، قدرت و تحمل عضلات كف لگن پس از مداخله فیزیوتراپی بهبودی آشكاری از نظر بالینی داشت.

Background: Dyspareunia is a pain that is occurs in the genital area before, during or after intercourse and is an important factor for sexual dysfunction. The aim of this study was to evaluate the effect of pelvic floor physical therapy on sexual function and muscle strength and endurance of pelvic floor (as a non-invasive therapy) in women with dyspareunia. Methods: In this clinical trial study, 32 women in the age range of 20-50-year-old and sexually active with complaints of dyspareunia, before the investigation were examined in terms of genital health and strength and endurance of the pelvic floor muscles. After the confidence of mental health, patients underwent pelvic floor rehabilitation for 10 sessions during 3 months. After assessment, myofascial release techniques and progressive pelvic floor muscles exercise was performed for patients based on their primary strength. Finally, patients were compared in terms of the severity of dyspareunia, sexual performance status (by using female sexual function index questionnaire), improvement of symptoms, pelvic floor muscle strength and endurance before (first session of physiotherapy) and after (after 3 months) investigation. Results: In the remaining 32 patients with dyspareunia with a mean age of 38±1.24 years, desire index score 0.95 unit, arousal index score 1.01 unit, lubrication index score 0.67 unit, orgasm index score 0.71 unit, satisfaction index score 1.03 unit, pain index score was increased 1.05 unit, strength index score 2.44 unit, endurance index score 7.06 unit were increased in comparison to before the investigation that showed a significant different with P< 0.0001. Conclusion: According to obtained results, pelvic floor physical therapy had a significant effect in women with dyspareunia. So that the severity of dyspareunia, pelvic floor muscle strength and endurance had clinically significant improvement after pelvic floor physiotherapy.