امكان تأسيس اخلاق پزشكي بر مباني حكمت متعاليه

امروزه پزشكي نوين و ورود تكنولوژي‌هاي پيچيده و جديد در حوزه مسائل انساني، دغدغه‌هايي را فراروي انديشمندان علم اخلاق نهاده كه كانون توجه آنها را بر مسايل اخلاق پزشكي معطوف كرده است. اين انديشمندان در تلاشند به موازات پيشرفت‌هايي كه در حوزه پزشكي صورت مي‌گيرد، مسائل اخلاقي و مهم‌تر از آن مباني فلسفي اخلاق پزشكي از محوريت خاصي برخوردار گردد. در اين بين نظام فلسفي حكمت متعاليه با ارائه ژرف‌ترين مباني فلسفي كه از منابع قرآني و روايي بهره جسته است، به پردازش مسائل اخلاق پزشكي پرداخته است. در پرتو آموزه‌هاي فلسفي همچون اصل حركت جوهري، قاعدة جسمانيه الحدوث و روحانيه البقاء بودن نفس، مسأله لُبس بعد لُبس، اخلاق پزشكي از ساماني فلسفي و عقلاني برخوردار خواهد شد. با ابتناي اخلاق پزشكي بر مباني فلسفي حكمت متعاليه سواي بهره‌مندي اين حوزه از بنيادهاي ژرف فلسفي، به دو چالش عمده پزشكي نوين يعني بحث «سقط جنين» و «اهداي عضو» پاسخي فلسفي داده مي‌شود.