پديد آورندگان :
صابر، سامان نويسنده دانشكده علوم پزشكي خدماتي بهداشتي درماني ايرانشهر,ايران , , برهاني، فريبا نويسنده گروه اخلاق پرستاري,دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي,ايران , , نويديان، علي نويسنده گروه مشاوره مركز تحقيقات بارداري,دانشگاه علوم پزشكي زاهدان,ايران Navidian, A , رمضاني، طاهره نويسنده دانشگاه علوم پزشكي كرمان,ايران , , رضواني امين، مهدي نويسنده دانشگاه علوم پزشكي زاهدان,ايران , , كيانيان، تكتم نويسنده دانشكده پرستاري و مامايي مشهد,دانشگاه علوم پزشكي مشهد,ايران ,
چكيده فارسي :
پرستاران يكي از بزرگترين گروه هاي كاري در بيمارستان و تسهيلكنندگان مراقبت بيمارستاني هستند. با وجود اهميت كيفيت زندگي كاري، منابع اساسي و پايهاي مورد نياز كار پرستاران فراهم نميشود. مطالعات اندكي ماهيت كار پرستاري و محيطهاي كاري و كيفيت زندگي كاري پرستاران را بررسي كرده است. در اين راستا، پژوهشي با هدف بررسي رابطه كيفيت زندگي كاري و بهرهوري پرستاران بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشكي كرمان انجام گرفت .اين پژوهش يك مطاله توصيفي از نوع همبستگي و به روش مقطعي ميباشد كه روي 266 نفر از پرستاران بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشكي كرمان كه به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شده بودند، انجام گرفت. روش جمعآوري اطلاعات كتابخانهاي ميداني بود. جامعه آماري اين تحقيق را كليه پرستاران بخشهاي مختلف بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشكي كرمان تشكيل دادند. بهرهوري پرستاران به وسيله پرسشنامه پژوهشگر ساخته توسط دهقاننيري پس از تأييد روايي و پايايي بكار گرفته شد. همچنين كيفيت زندگي كاري پرستاران توسط پرسشنامه بروكس (2005 م.) پس از تأييد روايي و پايايي مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات حاصل به كمك نرمافزار SPSS و با استفاده از آزمونهاي آماري، توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل شد. نتايج اين تحقيق حاكي از آن بود كه ميزان كيفيت زندگي كاري پرستاران در سطح متوسط و سطح بهرهوري اكثر پرستاران از ميزان متوسط كمتر است. همچنين يافتههاي اين پژوهش، دلالت بر آن داشت كه بين كيفيت زندگي كاري و بهرهوري پرستاران رابطه مثبت و معنيداري وجود دارد. از يافتههاي اين تحقيق ميتوان نتيجه گرفت كه بهبود كيفيت زندگي كاري پرستاران موجب ارتقاي سطح بهرهوري خواهد شد. همچنين نتايج اين پژوهش ميتواند به عنوان راهنمايي براي مديران بيمارستانها و مديران خدمات پرستاري و سر پرستارها مورد استفاده قرار گيرد و در نهايت موقعيت بيمار،كيفيت خدمات بهداشتي درماني و موقعيت حرفه پرستاري را ارتقا بخشد.