حق بر آزادي مطبوعات در پرتو آموزه‌هاي حقوق بشر

معيار نظام دموكراتيك در جامعه بين‌المللي به طوري كه در اعلاميه جهاني حقوق بشر آمده، از طرفي مظهر تمدن دولت ـ ملت‌هاست و از سوي ديگر ضرورتي متعالي است كه اساس آن، آزادي جامعه مدني كشورهاست، وليكن ابراز آزادي به اشكال مختلف كه نوع بارز آن آزادي مطبوعات است، به طور كلي نيازمند ايجاد فضاي مطلوب مبتني برحاكميت قانون مي‌باشد، اما جايگاه حق بر آزادي مطبوعات با توجه به محدوديت‌هاي پيش رو در نظام بين‌المللي حقوق بشر كجاست، به طوري كه از ماده 19 اعلاميه حقوق بشر برمي‌آيد، آزادي مطبوعات به عنوان حق ـ آزادي در حوزه حقوق بشر به مثابه ابزار آزادي و شفافيت‌سازي فعاليت‌هاي اجتماعي، فرهنگي و... دولت‌ها مورد شناسايي قرار گرفته است كه لازمه ايجاد نظامي دموكراتيك و تأمين‌كننده آزادي در معناي عام مي‌باشد. پيمان‌نامه حقوق مدني ـ سياسي با ورود به چنين واقعيتي از دولت‌ها مي‌خواهد تا با رعايت تعهدات بين‌المللي خود و با بهره‌مندي از همكاري‌هاي يكديگر قابليت‌هاي خود را در زمينه ارتقاي اين نوع حق ـ آزادي در قلمروي حاكميتي‌شان افزايش دهند.مقاله حاضر به دنبال بررسي ابعاد حق بر آزادي مطبوعات و محدوديت‌هاي ناظر بر آن در پرتو آموزه‌هاي حقوق بشري است، اين‌كه منزلت حق بر آزادي مطبوعات در نظام بين‌المللي حقوق بشر (Human Rights) كجاست؟ پرسش كليدي پژوهشگران اين نوشتار است كه بدان پاسخ داده شده است. در اين نوشتار با تمركز بر اعلاميه جهاني حقوق بشر به عنوان مهم‌ترين سند مدون نظام بين‌المللي بشر به بررسي حق بر آزادي مطبوعات در حقوق بين‌الملل پرداخته شده است. شناخت دقيق چنين حقي، نيازمند توسعه دسترسي و استيفاي افراد به اطلاعات و دفاع از آن‌ها است.هدف از اين پژوهش، گسترش ادبيات حقوق مطبوعاتي در حوزه حقوق بين‌الملل بشر و توجه به آسيب‌ها و چالش‌هاي پيش روي اجراي آن است. در واقع، روش به كار گرفته‌شده در اين اثر جهت نائل‌شدن به مقصود اصلي با تحليل چندين نظريه مطروحه در اين زمينه مي‌باشد كه با تدقين مختصري در آن‌ها، نگارندگان سعي كرده‌اند آسيب‌ها و چالش‌هاي پيش روي جامعه بين‌الملل در برابر اصل اخيرالذكر را بيان نمايند.