سنجش تكرارپذيري نسخه فارسي پرسشنامه «ابزار بي ثباتي مچ پاي كامبرلند» در ورزشكاران ايراني مبتلا به پيچ خوردگي خارجي مچ پا

Evidence of Reliability for Persian Version of the “Cumberland Ankle Instability Tool (CAIT)” in Iranian Athletes with lateral Ankle Sprain

روش بررسي: اين پژوهش، پژوهشي پيمايشي از نوع هنجاريابي آزمون است. در اين مطالعه، پس از ترجمه پيشرو و پسرو پرسشنامه بي ثابتي مچ پاي كامبرلند 46 ورزشكار به روش نمونه گيري در دسترس از خانه تكواندوي تهران و دانشكده تربيت بدني دانشگاه تهران انتخاب و شركت داده شدند. پرسشنامه به افراد شركت كننده اي كه براساس تشخيص پزشك، حداقل يك بار سابقه پيچ خوردگي خارجي مچ پا را داشتند، داده شد. در مرحله دوم (يك هفته بعد ) پرسشنامه دومرتبه بين شركت كنندگان توزيع شد تا پايايي بين دو آزمون سنجيده شود. پس از جمع آوري داده ها، تكرارپذيري آزمونبازآزمون نسخه فارسي پرسشنامه با محاسبه ضريب همبستگي درون گروهي، خطاي معيار اندازه گيري و كمترين تغييرات قابل قبول، بررسي و ضريب آلفاي كرونباخ به منظور ارزيابي همخواني دروني سؤال هاي پرسشنامه با استفاده از نسخه 20 نرم افزار SPSS نسخه 20 محاسبه شد. يافته ها: ضريب آلفاي كرونباخ 0.64 است كه به سطح قابل قبول براي همخواني دروني در سطح آيتم ها (0.95-0.7) بسيار نزديك است. تحليل عامل نشان داد با حداكثر 72% پوشش واريانس مي توان سؤالات پرسشنامه بي ثباتي مچ پاي كامبرلند را در 4 دسته قرار داد. براي نمره كل CAIT، ضريب همبستگي ICC در آزمونبازآزمون 0.95 (0.001>P) محاسبه شد كه نشان دهنده تكرارپذيري عالي نسـخه فارسي پرسشنامه است. خطاي معيار اندازه گيري (SEM) عدد 1 و كمترين تغييرات قابل قبول (SDC) با %95 اطمينان 76/2 به دست آمد. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد كه نسخه فارسي پرسشنامه بي ثباتي مچ پاي كامبرلند، مي تواند به عنوان ابزاري پايا براي تشخيص بي ثباتي و سنجش تغييرات ناشي از مداخلات درماني در ورزشكاران مبتلا به بي ثباتي فانكشنال مچ پا مورد استفاده قرار گيرد.

Objectives: The purpose of the present study was to evaluate the reliability of persian version of the ldquo Cumberland Ankle Instability Tool (CAIT)rdquo in Iranian athletes with lateral ankle sprain. Matterials Methods: The present study is a methodological and nonexperimental study. After forward and backward translation of CAIT, 46 athletes were selected with convenient nonprobably sling from Physical Education Faculty of Tehran university and Taekwondo Club. Questionnaire was given to participants who experienced at least one lateral ankle sprain based on doctorrsquo s diagnosis. In the second phase (one week later) the questionnaire was distributed among the participants again to test the reliability of the measured between the two tests. After collecting the data, the testretest reliability of Persian version of the questionnaire was evaluated by calculating the intraclass correlation coefficient, standard error of measurement, smallest detectable change and Cronbachrsquo s alpha coefficients were calculated to assess the internal consistency of the questionnairersquo s items. Results Cronbachrsquo s alpha was 0.64, which is close to acceptable level of internal consistency (0.70.95). Factor analysis showed that questionnairesrsquo items can be classified in 4 categories with maximum of 72% variance cover. The testretest correlation coefficient ICC for the total score of CAIT was 0.95 (P>100.0), indicating excellent reproducibility of the Persian version of the questionnaire. The standard error of measurement (SEM) was 1 and the smallest acceptable change (SDC) was 2.76 with 95% confidence. Conclusion: The results show that the Persian version of the CAIT can be used in athletes with functional ankle instability as a reliable tool to detect instability and assess changes caused by therapeutic interventions.