تاثير آموزش رفتارهاي خودمراقبتي بر هموگلوبين گليكوزيله بيماران مبتلا به ديابت

Effect of Education of Self-care Behaviors on HbA1C level in Diabetic Patients

زمينه و هدف: كنترل موفقيت آميز قند خون در بيماران ديابتي از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. از آنجايي كه مهم ترين عامل بروز عوارض و مرگ و مير، خودمراقبتي ضعيف گزارش شده است؛ لذا اين بيماران نيازمند دانش خودمراقبتي پيگير مي باشند. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش رفتارهاي خودمراقبتي بر هموگلوبين گليكوزيله بيماران مبتلا به ديابت انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه ي كارآزمايي باليني حاضر، 80 بيمار مبتلا به ديابت تحت پوشش كلينيك ديابت شهر بندرعباس به روش تصادفي انتخاب و بر اساس روش تصادفي طبقه بندي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. برنامه ي آموزش گروهي طراحي شده در گروه مداخله طي 9 جلسه ي 60 دقيقه اي به مدت 12 هفته اجرا گرديد؛ در حالي كه گروه كنترل، مراقبت هاي معمول كلينيك را دريافت كردند. داده ها با استفاده از فرم ويژگي هاي فردي و آزمايش هموگلوبين گليكوزيله در بدو ورود به مطالعه و 12 هفته بعد، جمع آوري شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي من ويتني، كاي دو، تي مستقل و تي زوج تحت نرم افزار آماري 18 SPSS انجام شد. يافته ها: ميانگين درصد هموگلوبين گليكوزيله قبل از مداخله، در گروه هاي مداخله و كنترل به ترتيب 1/66 plusmn; 8/18 و 2/10 plusmn; 8/41 بود كه بعد از مداخله به ترتيب به 1/48 plusmn; 7/78 و 2/11 plusmn; 8/82 رسيد (0/01 = P). نتيجه گيري: اجراي برنامه ي آموزش رفتارهاي خودمراقبتي بر كاهش هموگلوبين گليكوزيله بيماران ديابتي موثر بوده و مي تواند توسط پرستاران و ساير كاركنان بهداشتي به عنوان يك روش آموزشي مناسب جهت كنترل ديابت بيماران مورد استفاده قرار گيرد.

Background and Objective: The successful glycemic control in diabetic patients is very important. Since the poor selfcare is reported as the most important causes of mortality and complications, therefore these patients require selfcare knowledge. This study aimed to determine the effect of education of selfcare behaviors on HbA1C level in diabetic patients. Materials and Method: In this clinical trial, 80 diabetic patients referred to the diabetes clinic in Bandar Abbas were selected through random sampling and then were randomly allocated into two groups of intervention and control based on stratified random sampling. Designed educational program was implemented in 9 sessions (60 minutes, once a week for 12 weeks) for patients in the intervention group. Patients in the control group were received usual care of clinic. Data were collected through using demographic information form and HbA1c test. Data were collected at the beginning of the study and 12 weeks after the intervention. Data were analyzed by SPSS software (version 18) using independent T test, paired Ttest, MannWhitney U and chisquare. Results: Before the intervention, the HbA1c average in the intervention and control groups was 8.18 plusmn; 1.66 and 8.41 plusmn; 2.10, respectively and after the intervention these values were changed to 7.78 plusmn; 1.48 and 8.82 plusmn; 2.11 in the intervention and control groups respectively (p = 0.01). Conclusion: Implementation of educational program of selfcare behaviors was effective in reducing HbA1C and it can be used as an appropriate educational method by nurses and other health care team in controlling of diabetes in patients.