آيا دريافت بازخورد بينايي بوسيله آئينه مي تواند نتايج حركتي پس از ترميم عصب را بهبود بخشد؟ يك كارآزمايي باليني تصادفي

Can Mirror Visual Feedback Improve Motor Outcomes after Nerve Repair? A Randomized Controlled Trial

مقدمه و اهداف به دنبال آسيب هاي عصبي دست و اندام بالايي، تغييراتي در سطوح سلولي، شيميايي و عملكردي از نوك انگشت تا كورتكس مغز رخ مي دهد كه بازگشت عملكرد هاي حسي و حركتي دست را بعد از ترميم عصب چالش برانگيز مي كند. هدف از مطالعه حاضر، تعيين تاثير دريافت بازخورد بينايي از طريق آئينه بر بهبود نتايج حركتي دست پس از ترميم عصب مدين و اولنار مي باشد. مواد و روش ها  در يك كارآزمايي باليني تصادفي، تعداد 20 بيمار از جامعه در دسترس (18 مرد، 2 زن، ميانگين سن: 28 سال) با ترميم عصب مدين/ اولنار و يا تركيبي از آسيب هر دو عصب در ناحيه مچ يا قسمت زيرين ساعد، بطور تصادفي در دو گروه آزمايش ( 10 نفر) و گروه كنترل ( 10 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. بيماران گروه آزمايش، برنامه هاي توانبخشي مرسوم و مداخله دريافت بازخورد بينايي از طريق آئينه را دريافت نموده در حالي كه گروه كنترل فقط در برنامه هاي توانبخشي مرسوم شركت كردند. اين مداخله بصورت روزانه 15 دقيقه، 5 روز در هفته و به مدت 4 هفته براي بيماران گروه آزمايش اجرا گرديد. پيامدهاي حركتي مورد ارزيابي شامل دامنه حركتي فعال انگشتان، توانايي آپوزيشن و مهارت هاي زبردستي بود كه به ترتيب توسط گونيامتر، درجه آپوزيشن و آزمون هاي پوردو پگ بورد و جعبه مكعب مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها از 20 بيمار شركت كننده 14 بيمار مورد بررسي نهايي قرار گرفتند. هر دو گروه نسبت به درمان هاي دريافتي بهبودي معناداري را نشان دادند (02/0>P ). بهبودي دامنه حركتي و توانايي آپوزيشن در دو گروه تفاوت معناداري نداشته اما نتايج بدست آمده از آزمون جعبه مكعب بهبودي بيشتري را به نفع گروه مداخله نشان داد (06/0=P ). نتيجه گيري مداخله آئينه درماني به همراه برنامه توانبخشي مرسوم نسبت به گروه كنترل از لحاظ آماري تفاوت معناداري نداشته است اما حاكي از اثر مثبت اين رويكرد بر افزايش نتايج در زمينه دامنه حركتي و مهارت هاي زبردستي مي باشد.

Background and Aim: Restoration of motor and sensory functions in the hand after nerve repair is a complex process based on multilevel cellular, chemical, and functional changes occuring from finger tips to cerebral cortex. The aim of the present study was to determine the effect of Mirror Visual Feedback (mirror therapy) on improving motor outcomes after median /ulnar nerve repair. Materials and Methods: A total of 20 patients (18 men, 2 women; mean age: 28 years) with acute complete ulnar, median, or combined median and ulnar nerve transections at the distal forearm level participated in the present randomized controlled trial study. Experimental group received the mirror therapy program for 15 minutes per day in addition to the traditional rehabilitation program, 5 days a week for 4 weeks, while control group received only the traditional rehabilitation program. Outcome measures including Total Active Motion (TAM), Opposition grade, Purdue pegboard test, and Box and Block Test were given prior to (46th week after surgery), and after (12th week after surgery) the treatment. Results: The final analysis was performed on 14 patients. The AROM of fingers, opposition and dexterity significantly improved in the posttest in both groups; however, there were no significant differences between the two groups. However, the results of Box and Block test revealed more improvement in the experimental group (p=0.06). Conclusion: Based on statistical analysis, Mirror therapy, in combination with the traditional rehabilitation program, has no significant effect on motor outcomes improvement, compared with that on the control group. But, the results suggest that mirror therapy is effective in improving the dexterity and Active Range of Motion.