رابطه بين تمايزيافتگي خود با آمادگي به اعتياد بر اساس نظام خانوادگي بووِن

مقدمه: عوامل و زمينه هاي بسياري در شكل گيري اعتياد وجود دارند كه يكي از مهم ترين آن ها نظام خانواده مي باشد. اعتياد به مواد مخدر اغلب دامن گير افرادي مي شود كه از آمادگي براي ابتلا برخوردارند. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه تمايزيافتگي خود و مؤلفه هاي آن با آمادگي به اعتياد دانشجويان دانشگاه بجنورد مي باشد. مواد و روش ها: جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانشجويان دانشگاه بجنورد در نيمسال دوم سال تحصيلي 93-1392 بودند كه از بين آن ها 120 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها از دو پرسشنامه تمايزيافتگي خود و آمادگي به اعتياد استفاده شد. جهت تحليل داده ها، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS19 و براي اعتباريابي، تحليل عاملي تائيدي با استفاده از نرم افزار AMOS21 به كار گرفته شد. يافته ها: يافته ها نشان داد، ضريب همبستگي بين واكنش عاطفي ( p<0.001 ، 0/225 = r)، موقعيت من (0/001>p 0/193 = r)، گسلش عاطفي (p<0/001، 0/561 = r) و آميختگي به ديگران (p<0.001 , 0/136 = r) با آمادگي به اعتياد منفي و معني دار مي باشد. تحليل رگرسيون با روش گام به گام نشان داد از ميان چهار مؤلفه تمايزيافتگي خود، فقط دو متغير گسلش عاطفي و موقعيت من جواز ورود به معادله رگرسيون را پيدا كردند (0/361 = 2^R ), . نتيجه گيري: نتايج نشان داد مي توان آمادگي به اعتياد دانشجويان را از طريق تمايزيافتگي خود و مؤلفه هايش پيش بيني نمود. همچنين در نظر گرفتن دو متغير گسلش عاطفي و موقعيت من در برنامه هاي غربالگري در زمينه اعتياد، توصيه مي شود.