اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر درمان پذيرش و تعهد بر فرسودگي شغلي پرستاران

مقدمه: فرسودگي شغلي مشكل قابل توجهي در حرفه پرستاري است لذا انجام مداخلات روان درماني در اين گروه شغلي مي تواند مفيد واقع شود. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر درمان پذيرش و تعهد بر فرسودگي شغلي پرستاران مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه جامعه آماري شامل 30 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان امام سجاد (ع) ناجا تهران بود كه از دو گروه آزمايش و كنترل به تعداد 15 نفر در هر گروه استفاده شد. روش كار از نوع كارآزمايي باليني بود. پس از بررسي دو مؤلفه فرسودگي شغلي و اجتناب تجربه اي به وسيله پرسشنامه هاي مربوطه، هشت جلسه مداخله 1/5 ساعت برگزار شد. پرسشنامه ها در سه مرحله پيش آزمون پس آزمون و پيگيري سه ماهه توسط كليه شركت كنندگان تكميل شد. براي تجزيه و تحليل آماري داده ها نيز از روش تحليل واريانس با اندازه هاي مكرر استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان پذيرش و تعهد به صورت معناداري باعث كاهش ميزان فرسودگي شغلي و اجتناب تجربه اي، در مقايسه با گروه كنترل، شد (0/05 > P). نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان مي دهد كه درمان پذيرش و تعهد بر كاهش ميزان فرسودگي شغلي و اجتناب تجربه اي پرستاران مؤثر مي باشد.