بررسي تأثير اسانس Rosmarinus officinalis L. بر رشد و بيان ژني انتروتوكسين‌هاي A، C و E استافيلوكوكوس اورئوس ATCC 29213

Effect of Rosmarinus officinalis L. essential oil on growth and enterotoxin A, C and E production of Staphylocuccus aureus ATCC 29213

مسمومیت غذایی استافیلوكوكی به علت مصرف مواد غذایی كه در آن استافیلوكوكوس انتروتوكسیژنیك رشد و تولید انتروتوكسین كرده است، رخ می‌دهد. هدف قرار دادن فاكتورهای بیماری‌زایی باكتریایی، در حال حاضر به‌عنوان یك راهبرد جایگزین برای توسعه انواع جدیدی از مواد نگهدارنده ضدمیكروبی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و محققان صنایع غذایی قرار گرفته است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر اسانس Rosmarinus officinalis L. (رزماری) بر رشد و بیان ژنی انتروتوكسین‌های A، C و E استافیلوكوكوس اورئوس ATCC 29213 می‌باشد. در این مطالعه پس از تعیین حداقل غلظت بازدارنده رشد، رشد باكتری و ترشح SEA، SEC و SEE تحت تأثیر غلظت‌های بازدارنده اسانس رزماری (به روش ELISA) ارزیابی شد. علاوه‌بر این، تأثیر اسانس بر نسخه‌برداری ژن‌های sea، sec و see (ژن‌های كدكننده SEA، SEC و SEE) با استفاده از PCR نیمه كمّی بررسی شد. اسانس Ros در غلظت MIC 75% رشد باكتری را به میزان قابل ملاحظه‌ای كاهش داد. همچنین، اسانس از نسخه‌برداری ژن‌های sea، sec و see بازداری نمود و باعث كاهش ترشح SEA، SEC و SEE شد. غلظت‌های تحت بازدارنده اسانس تولید انتروتوكسین را در روند وابسته به دوز كاهش دادند. بنابراین داده‌های این مطالعه پیشنهاد می‌كند كه اسانس رزماری می‌تواند به‌عنوان نگهدارنده طبیعی به‌منظور بازداری رشد و تولید انتروتوكسین توسط استافیلوكوكوس اورئوس در صنایع غذایی بكار رود.

Staphylococcal food poisoning is resulted from the consumption of a food in which enterotoxigenic staphylococci have grown and produced toxins. Targeting bacterial virulence factors is now gaining interest as an alternative strategy to develop new types of antimicrobial preservatives. The purpose of this study was to determine the effect of R. officianalis L. (Ros) essential oil (EO) on growth and gene expression of enterotoxins A, C, and E in Staphylococcus aureus ATCC 29213. In this study, after determining the minimum inhibitory concentration, the growth and secretion of SEA, SEC, and SEE (detected by ELISA method) by S. aureus treated with graded subinhibitory concentrations of EO was evaluated. In addition, the influence of the EO on the transcription of sea, sec and see (the genes encoding SEA, SEC and SEE, respectively) was analyzed by quantitative RT-PCR. Ros EO at a concentration of 75% MIC, significantly, reduced the growth of S. aureus. EO inhibited the transcription of sea, sec and see in S. aureus, in a dose-dependent manner, resulting in a reduction of SEA, SEC and SEE secretion. These data suggest that the Ros EO may be useful as a natural preservative against the growth and enterotoxin production of S.aureus in food industry.