پاسخ ويسفاتين پلاسما به فعاليت ورزشي حاد استقامتي پيش و پس از 8 هفته تمرين در مردان چاق سالم

Plasma visfatin response to acute endurance exercise pre and post 8-weeks training in obese healthy men

چكيده هدف: هدف از اين مطالعه، بررسي پاسخ ويسفاتين به فعاليت ورزشي حاد استقامتي پيش و پس از 8 هفته تمرين در مردان چاق تمرين نكرده سالم بود. روش‌شناسي: بيست و دو آزمودني (سن: 3/83±29/06 سال، وزن: 4/68±90/96 كيلوگرم، قد: 4/88±171/3 سانتي‌متر و شاخص توده بدن 1/8 ± 30/76 كيلوگرم بر مترمربع) به‌طور داوطلبانه در مطالعه حاضر شركت كردند. آزمودني‌ها به‌طور تصادفي به دو گروه تجربي (11 نفر) و كنترل (11 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي در 8 هفته تمرين استقامتي، سه بار در هفته، شركت كردند. شدت فعاليت ورزشي پس از هفته چهارم از60 درصد ضربان قلب بيشينه به 65 تا 70 درصد ضربان قلب بيشينه تا اتمام دوره تمرين افزايش يافت. آزمون فعاليت ورزشي حاد (فعاليت روي چرخ‌كار سنج، 30 دقيقه با شدت 60 درصد ضربان قلب بيشينه) قبل و پس از دوره تمرين انجام شد. نمونه‌هاي خوني نيز، قبل، بلافاصله بعد و 30 دقيقه پس از فعاليت ورزشي حاد در دو مرحله قبل و پس از دوره تمرين استقامتي جهت اندازه گيري تغييرات ويسفاتين پلاسما گرفته شد. يافته‌ها: نتايج با استفاده از آنواي دوطرفه با اندازه‌گيري مكرر نشان داد كه تغييرات سطوح ويسفاتين پس از فعاليت ورزشي حاد (بلافاصله بعد و 30 دقيقه بعد) نسبت به قبل فعاليت در آن جلسه در هر دو گروه كنترل و تجربي، قبل از دوره تمريني، معني دار نبود. بعد از دوره تمريني، سطوح ويسفاتين پس از فعاليت حاد در گروه تجربي به‌طور معني-داري (بلافاصله و 30 دقيقه) نسبت به قبل فعاليت در آن جلسه كاهش يافت و همچنين نسبت به زمان‌هاي مشابه با قبل از دوره تمريني (بلافاصله بعد و 30 دقيقه) پايين‌تر بود (0/05 > p). سطوح استراحتي ويسفاتين پس از دوره تمرين كاهش يافت. وزن بدن، توده چربي و درصد چربي بدن گروه تجربي به‌طور معني داري پس از دوره تمريني كاهش يافت (0/05 > p). VO2max برآورد شده گروه تجربي افزايش يافت اما توده بدون چربي آزمودني‌ها تغيير معني داري نداشت. هيچ‌كدام از متغيرهاي گروه كنترل تغيير معني داري نداشت. نتيجه‌گيري: اين اطلاعات نشان مي‌دهد كه تمرين استقامتي در مردان چاق با كاهش سطوح استراحتي ويسفاتين پلاسما و چربي بدن همراه است. همچنين يك دوره تمرين استقامتي مي‌تواند باعث كاهش غلظت پلاسمايي ويسفاتين در پاسخ به يك وهله فعاليت ورزشي حاد شود. واژگان كليدي: چاقي، تمرين استقامتي، توده چربي، فعاليت ورزشي حاد، ويسفاتين

Abstract Aim: The purpose of this study was to examine the response of the visfatin to acute endurance exercise pre and post 8-weeks training in untrained obese healthy men. Method: Twenty two subjects (age 29.06±3.83 years, weight 90.96±4.68 kg, height 171.3±4.88 cm, and BMI 30.76±1.8 kg/m2) were volunteered to participate in the current study. The subjects were divided randomly into two experimental (n=11) and control (n=11) groups. Experimental group participated in 8-week endurance training program three times per week. Exercise intensity increased from 60 percent of maximum heart rate to 65 to 70 percent after 4thweeks until the end of training program. Acute exercise test (cycle ergometer exercise, 30 min at 60 percent of maximum heart rate) were employed before and after training period. Blood samples were collected before, immediately, and 30 min after acute exercise at before and after endurance training period to measure plasma visfatin variations. Results: The results by two-way Anova with analysis showed before training period, visfation levels changes were not sigificant after acute exercise , immediately and 30 min aftery in both groups. Conclusion: These data indicate that endurance training is associated with decrease in resting plasma visfatin and body fat in obese men. Moreover, one bout of endurance training can decrease the plasma visfatin in response to acute exercise. Keywords: Obesity, Exercise training, Fat mass, Acute exercise, Visfatin.