بررسي ارتباط بين سندرم پاهاي بي‌قرار و افسردگي در سالمندان

Investigating the association between Restless Leg Syndrome and depression in elderly

مقدمه: افسردگي يك بيماري مزمن و شايع در ميان سالمندان است. يكي از عوامل خطر احتمالي براي ابتلاي به افسردگي، سندرم پاهاي بي قرار است. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين سندرم پاهاي بي قرار و افسردگي در سالمندان انجام يافته است. روش: اين مطالعه موردشاهدي در سال 1394 در 350 نفر از سالمندان مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهرستان سقز كه به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند، انجام يافت. با استفاده از پرسشنامه افسردگي سالمندان (GDS)، نمونه ها بر اساس داشتن يا نداشتن افسردگي و همچنين همسان سازي از نظر سن، جنس، تحصيلات و شاخص توده بدني همسان به دو گروه افسرده (175 نفر) و غيرافسرده (175 نفر) تقسيم شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه سندرم پاهاي بي قرار (IRLSS)، افراد مبتلابه سندرم پاهاي بي قرار شناسايي شدند. تجزيه و تحليل داده ها در نسخه 18 نرم افزارSPSS و با استفاده از آمار توصيفي و آزمونهاي آماري من ويتنييو، كاي اسكوئر و آزمون دقيق فيشر انجام گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه 37 نفر (21/1درصد) از افراد افسرده و 13 نفر (7/4درصد) از افراد غيرافسرده به سندرم پاهاي بي قرار مبتلا بودند. بين سندرم پاهاي بي قرار با افسردگي ارتباط معني داري وجود داشت. شانس سندرم پاهاي بي قرار در افراد افسرده 3/34برابر افراد غيرافسرده بود(pvalue=0.001, OR=3.34, CI 95%=1.716.53 )همچنين ميزان ابتلا به سندرم پاهاي بي قرار در زنان به طور معني داري بيش تر از مردان بود (0/004=p). نتيجه گيري: بين سندرم پاهاي بي قرار با افسردگي در سالمندان ارتباط وجود دارد و با توجه به شيوع نسبتاً بالاي سندرم پاهاي بي قرار و ارتباط آن با افسردگي، اجراي روشهاي غربالگري جهت شناسايي افراد مبتلا و پيش گيري از آن جهت افزايش كيفيت زندگي و كاهش علائم افسردگي سالمندان ضروري به نظر مي رسد.

Introduction: Depression is a chronic and prevalent disorder among elders. Restless Legs Syndrome (RLS) is one of the possible risk factors for depression. This study aimed to investigate association between RLS and depression in elderly. Method: From April to May in 2014, a total of 350 home residential elderly were included to this casecontrol study using cluster sampling method. All cases were divided into two groups (depressed and non depressed) using Geriatric Depression Scale (GDS) and they were matched in age, gender, education and body mass index (BMI). Screening questionnaire to identify intensity of RLS was used. Data were analyzed using SPSS 18 software, descriptive statistics, MannWhitney u, Chisquare test and Fishers exact test when appropriate. P value <0.05 was considered as statically significant. Results: 37 cases (21.1%) of depressed people and 13 (7.4%) of notdepressed people had RLS. There was a significant association between RLS and depression in elderly (p=0.001). The odds ratio for RLS in depressed people was 3.34 times compared to notdepressed people (pvalue=0.001, OR=3.34, CI 95%=1.716.53). Also RLS was significantly more prevalent in women than men (p=0.004). Conclusion: There are association between RLS and depression in elderly patients. Given the high prevalence of RLS in elders and its association with depression, implementation of screening methods in order to identify RLS in elders and conducting depression prevention measures seems to be necessary.