تاثير تمرين تناوبي هوازي بر سطوح پلاسمايي نيتريك اكسايد، عملكرد سلولهاي اندوتليال عروقي و پيامدهاي ثانويه در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

The effect of aerobic interval training on endothelial vasculature function in type 2 diabetes patient

مقدمه: ديابت يك بيماري متابوليكي است كه ميزان شيوع آن روز به روز در حال افزايش است. بيماران ديابتي با اختلال هاي عملكردي اندوتليال مواجه هستند. هدف از پژوهش حاضر تعيين تاثير تمرين تناوبي هوازي بر اتساع وابسته به جريان خون براكيال، نيتريت/ نيترات و پيامدهاي ثانويه در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بوده است. روش: در اين مطالعه نيمه تجربي از ميان مراجعه كنندگان به مركز ديابت و بيماري هاي متابوليك شهر تهران در تابستان 1393 كه مبتلا به ديابت نوع 2 و پرفشاري خون درمان شده بودند، تعداد 30 نفر انتخاب و به دو گروه مداخله و شاهد تقسيم شدند. برنامه تمريني به مدت سه ماه و سه جلسه در هفته انجام گرفت. پارامترهاي بيوشيميايي گلوكز، كلسترول تام، تري گليسريد و ليپوپروتئين پر چگالي ، هموگلوبين گليكوزيله A1C، انسولين پلاسما و غلظت هاي NOx پلاسما اندازه گيري شدند. تاثير مداخله تمريني با استفاده از نسخه 18 نرم افزار SPSS از راه آناليز واريانس دو طرفه بررسي شد. يافته ها: تمرين ورزشي باعث افزايش معني دار اكسيژن مصرفي اوج (0/005>) NOx (0.004>P) و كاهش معني دار سطوح گلوكز (0/023>P) شد. با وجود اين ده هفته تمرين تناوبي تاثير معني داري بر FMD (0/189 نتيجه گيري: برنامه تمرين تناوبي هوازي براي توسعه عوامل آمادگي هوازي در بيماران ديابت نوع 2 مناسب است. با وجود اين، برنامه ياد شده نتوانست تاثيري بر FMD داشته باشد. اين نشان مي دهد طول دوره تمريني بيشتر از سازگاري اوليه عملكردي بوده و وارد مرحله سازگاري ساختاري شده است.

Introduction: Diabetes is a metabolic disease that its prevalence is increasing day by day. Diabetes patients are encounter with endothelial dysfunction. The purpose of this study was to investigate the effects of aerobic interval training on flow mediated dilation endothelial brachial, nitrite/ nitrate (NOx) and secondary outcome in type 2 diabetes patients. Method: In this quasiexperimental study, thirty diabetic patients referred to diabetes and metabolic centers of Tehran recruited in the summer of 1393.All the subjects had type 2 diabetes and well controlled hypertension . They divided into two equal intervention and control groups . Training program underwent 3 session in week for 3 month. The biochemical parameter of glucose, total cholesterol, triglyceride and HDL, HbA1c, insulin and NOx was measured. The effect of training intervention was analyzed with two way ANOVA by SPSS 18 version. Results: Exercise training caused a significant increase in VO2 peak (P< 0.005), NOx (P< 0.004), while significantly reduced glucose level (P< 0.023). However, ten weeks of interval training had not any significant effects on Flow Mediated Dilation (P< 0.189). Conclusion: Arobic interval training is an appropriate intervention for development of physical fitness factors in type 2 diabetes patients. However, this exercise training can&rsquo;t improve FMD index. It seemed that duration of exercise training was more than the initial adjustment phase is functional, and which entry to structural adaptation.