آفاق معرفت انساني با تاكيد بر بلاغت كلام مولوي

Rhetoric of Rumi Speech and the Horizion of Human Cognition

در طيّ وادي هاي مختلف سلوك است كه آدمي با سير در آفاق و انفس تجربه هاي روحاني خود را به مدد مي طلبد تا از عالم ظاهر و صورت طبيعت به مرحله وحي و الهام دروني برسد. اصل تكامل انسان مربوط به چنين سير و سلوكي دانسته شده است، بدين معني كه آدمي در يك سير باطني و مهاجرت روحاني بر آن مي-شود تا از جايي به جايي رود و در خود سفر كند و تحوّل پذيرد. در اين تغيير و تحول است كه ماهيت انساني ظهور پيدا مي كند و هر كسي مي كوشد تا خود را بدان صورت كامل و نسخه برتر كه مظهر عالي بني نوع است نزديك كند. در اين مقاله جنبه هاي بلاغي شناخت معرفت انساني از لابه لاي اشعار شاعران برجسته زبان فارسي به ويژه با استعانت از بلاغت كلام مولانا جلال-الدين بلخي استخراج شده است. بيشتر تمثيل هاي بلاغي اين پژوهش نشان دهنده آن است كه انسان فراتر از انديشه هاي اومانيستي و قيد و بندهاي ماترياليستي محدود كننده بوده و درك ويژگي هاي پنهان او مستلزم چشيدن طعم انديشه هاي ناب عرفان اسلامي و آثار شاعران و نويسندگان فارسي زبان است.

During some steps of conduct, humankind, take spiritual experience for increase from material world to Inner inspiration world. The principle of human evolution will be related with this kind of conduct. Therefore, humankind migrates in spiritual world from point to point for take inner revelation. In this change, Human nature appears and all of people will be try for taking excellent version of humankind. In this Paper, cognitive aspects of human behaviors have been extracted from best poems of the best Persian poets. In the most of samples has been shown that the mysticism cognition of humankind levelis over materialistic aspects.