اثربخشي درمان شناختي به شيوه گروهي بر ميزان اعتماد به نفس دانش آموزان دختر

The Effectiveness of Group Cognitive Therapy on Self-Esteem of High School Female Students

مقدمه: نوجواني دوره اي پر آشوب از نظر تغييرات جسمي، اجتماعي و روانشناختي محسوب مي شود. اعتماد به نفس پايين در اين دوره، با ايجاد اختلال در روابط فردي و اجتماعي، ممكن است سبب اختلالات رواني گوناگون شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي شناخت درماني گروهي بر ميزان اعتماد به نفس دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر به صورت تجربي و با گروه شاهد انجام شد. ابتدا به صورت تصادفي از بين دو دبيرستان دولتي دخترانه دوره دوم متوسطه شهرستان گتوند در سال تحصيلي 941393، يكي براي انتخاب گروه مداخله و ديگري براي گزينش گروه شاهد تعيين شد. سپس براساس معيارهاي ورود، 32 نفر (16 مورد مداخله و 16 مورد شاهد) وارد مطالعه شدند. پرسشنامه اعتماد به نفس كوپراسميت توسط هر دو گروه تكميل شد. گروه مداخله طي 8جلسه 90 دقيقه اي (دو بار در هفته) با روش گروه درماني شناختي آموزش ديد. با اتمام مداخله پس آزمون و بعد از 1 ماه، آزمون پيگيري از هر دو گروه گرفته شد. داده هاي حاصل با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر و نرم افزار آماري SPSS نسخه 20 تحليل گرديد. يافته ها: يافته ها نشان داد با اينكه تفاوت بين نمرات اعتماد به نفس دو گروه شاهد و مداخله در پيش آزمون از نظر آماري معنادار نبود (0/26=p)، بعد از گروه درماني شناختي تفاوت معناداري بين ميزان اعتماد به نفس گروه مداخله و شاهد وجود داشت (0/05=p) كه با گذشت يك ماه از پايان درمان، اين تغيير همچنان ادامه داشت (5/05=p). نتيجه گيري: گروه درماني شناختي مي تواند منجر به افزايش اعتماد به نفس نوجوانان شود. تحقيقات بعدي با دوره هاي پيگيري داراي مدت زمان بيشتر، به منظور حصول اطمينان از تداوم اثربخشي درمان پيشنهاد مي گردد.

Introduction: Adolescence is a critical period featured with considerable physical, social, and psychological changes. Low selfesteem along with problems in social and personal relationships may lead to mental disorders. The present study is aimed as surveying the effectiveness of group cognitive therapy on selfesteem of secondlevel high school girl students. Methods: The study was conducted as an experimental work with control group. Out of two girls high school in Gotvand City one school was selected to form the control group and another school was selected to form intervention group randomly (20142015). Afterward, based on inclusion criteria, 32 participants (16 in control and 16 in experiment groups) were selected. “Cooper Smith’s selfesteem” questionnaire was filled out by the participants of the two groups. The intervention group took part in 8 sessions (90mins each 2 sessions per week) of cognitive group therapy. Posttest and follow up test were taken immediately and one month of the intervention from the both groups. The collected data was analyzed through variance analysis with frequent measurements in SPSS (20). Results: The results showed that there was no significant difference between the two groups at pretest regarding selfesteem score (p = 0.26) while, after the intervention and at follow stage, there was significant difference in this regard between the two groups (p=0.05). Conclusion: Cognitive group therapy resulted in increase of selfesteem of the juvenile. Future studies may focus on longer follow up periods to ensure of persistency of the results.