بررسي انتقادي دلالت‌هاي نظريه فرهنگِ دوركيم در حوزه خط‌مشي‌گذاري فرهنگ

نظريه فرهنگ كه متكفل پاسخ به مسائلي همچون چيستي فرهنگ (ماهيت فرهنگ)، چگونگي ايجاد، تثبيت، بسط و تغيير فرهنگ، تبيين مؤلفه‌هاي بنيادين و سطحي فرهنگ و آثار و پيامدهاي اجتماعي فرهنگ است، يكي از بنيادي‌ترين اصول موضوعه دانش خط‌مشي‌گذاري فرهنگ را شكل مي‌دهد. براين‌اساس پذيرفتن هريك از نظريات فرهنگ موجود، ظرفيت‌هاي خاصي را در حوزه خط‌مشي‌گذاري فرهنگ فعال ساخته، طرح برخي مسائل و نظريات را ممكن و برخي ديگر را ناممكن مي‌گرداند. نظريه فرهنگ دوركيم، يكي از مهم‌ترين نظريات كلاسيك در زمينه فرهنگ است كه تأثيراتي جدي بر نظريات پس از خود گذاشته است. اين مقاله در پي آن است تا با بهره‌گيري از علم روش‌شناسي بنيادين، اقتضائات و دلالت‌هايي را كه پذيرفتن (مبنا قرار دادن) نظريه فرهنگ دوركيم، در علم خط‌مشي‌گذاري فرهنگ به دنبال خواهد داشت، بيان‌ كند. براي نمونه، بر پايه نظريه فرهنگ دوركيم، حاكميت امكان استقرار فرهنگ دلخواه خود در جامعه را ندارد، بلكه تنها مي‌تواند از طريق خط‌مشي‌گذاري فرهنگ بر سرعت استقرار فرهنگِ متناسب با شرايط اجتماعيِ جامعه بيفزايد و يا عيوب و امراض آن را درمان كند. در اين ديدگاه، مسئله فرهنگي از مقايسه وضعيت جامعه با متوسط وضعيت جوامعي كه از حيث رشديافتگي همسطح آن هستند، ادراك مي‌شود.