ارزيابي سياست؛ نابساماني مفهومي؟

Policy Evaluation: Conceptual Chaos

در اين مقاله نشان خواهيم داد در وراي آشفتگي مفهومي مطالعات ارزيابي، جريان پيوسته و مرتبطي از دانش وجود دارد. اين دانش، چند­رشته‌اي بوده و همسو با تكامل مباحث معرفت‌شناسي و روش‌شناسي در علوم اجتماعي رشد كرده و فراز و نشيب‌هاي آن را پيموده است. تحولات معرفت‌شناسانه خود را در تعريف ارزيابي منعكس كرده و به ظهور مدل‌هاي تازه منجر شده‌اند. بدينسان ارزيابي قبل از آنكه بر مفهوم تخصصي مشخصي دلالت كند يك روش بوده و به مرور زمان براي انجام هر چه بهتر و پاسخ به نيازهاي  ذي‌نفعان توسط پژوهشگراني از رشته‌هاي مختلف تكامل يافته است. اهميت ثانويه بُعد مفهومي آن، موجب شده ادبيات ارزيابي بيش از هر چيز با قرائت‌هاي متنوع از مفاهيم پايه مواجه باشد لذا انواع مفاهيمي كه در ارزيابي مطرح مي‌شوند در چارچوب مفهومي پژوهشگر معنا مي‌يابند و قراردادي هستند.

In this article we illustrate that beyond the conceptual chaos of evaluation studies, there is a continuous and relevant flow of knowledge. This knowledge is multidisciplinary and has progressed along with evolution of epistemological and methodological issues in social science and has passed the same ups and downs. Epistemological evolution is reflected in evaluation definitions and led to new models. Therefore, evaluation is mostly a method instead of a specialized concept. It has evolved by scholars to response to needs of stakeholders by scholars in different fields. Secondary importance of the conceptual aspect makes the evaluation literature face various interpretations of basic concepts. Hence, those concepts which are considered in evaluation studies are identified within the conceptual framework of the scholar and their meaning are arbitrary as well.