سياستگذاري در همكاري هاي بين المللي با رويكرد نظريه بازي تكراري و كابرد آن در OPEC

Policy making in international cooperation, a repeated game theory approach and it application to OPEC

در اين مقاله، مسائل همكاري بين‌المللي شامل: مسئله چانه‌زني (شبيه به بازي‌هاي هماهنگي) و نيز مسئله اجرا (شبيه به بازي معماي زنداني) تبيين مي‌گردد كه بر اساس نظريه بازي داراي دو مرحله‌ مرتبط به هم هستند. در مرحله‌ نخست، كشورها مذاكراتي را درباره مورد معامله صورت مي‌دهند و در مرحله دوم (مرحله اجراي بازي) معامله موافقت شده به مورد اجرا در مي‌آيد كه اين دو مرحله به صورت يك بازي معماي زنداني تكراري مدل‌سازي شده است. طبق نتايج، هر قدر منافع همكاري بيشتر باشد سايه‌ آينده طولاني‌تر و همكاري پايدارتر است. ممكن است سايه طولاني از آينده، اجراي يك توافقنامه بين‌المللي را تسهيل كند امّا در عين حال به كشورها انگيزه‌هايي مي‌بخشد تا با شدت بيشتري چانه‌زني كنند و به اميد حصول منافع بيشتر اجراي توافقنامه را به تأخير اندازند. كاربرد اين مدل براي اوپك نشان مي‌دهد كه كشورهاي فقيرتر سهم بيشتري از توليد را نسبت به كشورهاي غني‌تر دريافت مي‌كنند تا پايبند به همكاري باشند.

In this paper, I clarify problems of international cooperation typically involve first a bargaining problem (akin to various coordinatin games) and next an enforcement problem (akin to prisoners' dilemma game). To specify and explore this conception analytically, I develop a game theoretic model that depicts problems of international cooperation as having two linked phases. In the first phase, states bargain over the particular deal to be implemented in the second, "enforcement phase" of the game, which is modeled as a repeated Prisoners' Dilemma. According to the consequences of this model, a longer shadow of the future makes cooperation sustainable and so more likely, the analysis here suggests that though a long shadow of the future may make enforcing an international agreement easier, it can also give states an incentive to bargain harder, delaying agreement in hopes of getting a better deal. I apply this model to the Organization of Petroleum Exporting Countries (OPEC) to illustrate poor states with low reserves per capita (presentoriented states) receive better oil production offers than rich states with high reserves per capita (futureoriented states) in order to sustain cooperation.