توسعه و انتقال فناوري دريايي از ديدگاه حقوق بين‌الملل توسعه و انتقال فناوري در تئوري و عمل

Development and Transfer of Marine Technology in Viewpoint of International Law of Technology Development and Transfer in Theory and Practice

پيدايش و تبلور مفهوم ميراث مشترك بشريت در جامعه بين‌المللي و حقوق بين‌الملل در چند دهه اخير و بهره‌مندي از آن، با برخورداري از فناوري لازم و توسعه و انتقال آن براي اين منظور پيوندي عميق و ناگسستني يافته است؛ ضوابط و مقررات و رويه حاكم بر توسعه و انتقال فناوري دريايي متأثر از حقوق بين‌الملل حاكم بر توسعه و انتقال فناوري در كل بوده و از سويي به دليل وجود موانع مختلف داخلي و بين‌المللي و بديع بودن فناوري پيشرفته و پيچيده دريايي و توسعه و انتقال آن در رويه و حقوق بين‌الملل و فقد مباني و قواعد و چارچوب‌هاي الزام‌آور در نظريه و عمل در اين باب، رشد و تكامل و عينيت يافتن اين موضوع نيازمند همكاري‌هاي گسترده و جهاني به ويژه از ناحيه كشورهاي پيشرفته و دارنده فناوري مورد نظر و ايجاد و شكل‌گيري تعهدات الزام‌آورقانوني و عرفي در اين مسير است.

Emergence and manifestation of the concept of common human heritage in international society and international law in recent decades and interesting from it, along with the required technology and its development and transfer for this purpose, has a deep and inseparable connection; rules, regulations and procedures governing on marine technology development and transfer is effected from international law governing on technology development and transfer in general. On the other hand, as there are various national and international obstacles and innovation in advanced and complicated of marine technology and its development and transfer in procedure and international law, and lack of binding basis and rules and frameworks in theory and practice in this regard, growth and development and realize of this issue requires wide and global cooperation especially from the developed countries and the holder of requisite technology and creation and formation of binding engagements of legal and customary in this way.