كشورهاي در حال توسعه و نظام حل‌ و فصل اختلافات سازمان جهاني تجارت

Developing Countries and WTO Disputes Settlement Mechanisms

كشورهاي در حال توسعه از شرايط خاصي در نظام حل‌وفصل اختلافات سازمان جهاني تجارت برخوردارند. كشورهاي مذكور به دليل ضعف جايگاه بين‌المللي و اقتصادي براي سود بردن از سازوكار حل‌وفصل اختلافات با چالش‌هاي عمده‌اي رودرو هستند. توسل به اين سازوكار براي حل اختلافات معمولاً متضمن وجود رابطه‌اي سيستماتيك و منسجم ميان صنايع، توليدكنندگان و صادركنندگان با دولت است. لكن متأسفانه چنين رابطه‌اي در بسياري از كشورهاي در حال توسعه وجود ندارد. همچنين طرح دعوا نزد ركن حل اختلاف يا شركت در آن به عنوان خوانده و پيگيري امر، علاوه بر صرف هزينه‌اي هنگفت، مستلزم وجود زمينه‌هاي علمي و تحقيقاتي لازم و همين طور وجود نهادها و كارشناسان خبره اداري و حقوقي ذي‌ربط در كشورهاي در حال توسعه بوده و اين در حالي است كه اغلب كشورهاي در حال توسعه از قابليت‌ها و نهادهاي مورد نظر برخوردار نيستند. به منظور افزايش مشاركت كشورهاي در حال توسعه و به تبع آن افزايش مشروعيت سيستم حل‌وفصل اختلافات سازمان جهاني تجارت راهكارهايي براي تسهيل مشاركت كشورهاي مورد نظر پيشنهاد شده و در صورت موافقت مي‌تواند جايگاه كشورهاي در حال توسعه را ارتقاء دهد. در مجموع راهكارهاي پيشنهادي در سه مؤلفه كلي تقسيم‌بندي مي‌شوند كه عبارتند از: اصلاحات نهادي، فرآيندي و مسائل سيستماتيك.

Developing countries which constitute the majority members of the World Trade Organization (WTO) are having a better situation relative to the past. On the other hand, their economic deficiency and inexperience in international trade, is a disadvantage for them with regard to developed countries. This is clearly seen in trade disputes and judicial cases in the world trade organization. The process considered for resolving trade disputes in WTO does not benefit developing countries due to its high costs and complexity. Thus, making them to cooperate is important for the legitimacy of the world trade system and, for this end, three major solutions including institutional reforms, process reforms, and systemic reforms are discussed.