تحريم‌هاي يكجانبه عليه ايران از منظر حقوق بين‌الملل كيفري: جنايت عليه بشريت؟

Unilateral Sanctions against Iran in the context of International Criminal Law: Crime against Humanity?

تحريم يكجانبه در وهله نخست، ناقض اصول و هنجارهاي حقوق بين‌الملل به نظر نمي‌رسد. حقوق بين‌الملل مدرن كه همچنان در قياس با حقوق ملي، از حيث ساختار بدوي و نوپاست، به تابعان خود اين مجوز را اعطاء كرده تا به مدد ساز و كارهايي همچون تحريم، به قيام عليه نقض تعهد يا ارتكاب تخلف برخيزند و بدين‌سان در مواردي توانسته خلأ ناشي از نقص ساختار را مرتفع نمايد. با اين حال، چنين مجوزي قيد اطلاق نداشته و هرچند مي‌تواند در اشكال چندجانبه يا يكجانبه، اعمال شود، خود مقيد به رعايت اسلوب و چارچوب‌هايي حقوقي است. نقض حقوق بشر يا قواعد بنيادين حقوق بين‌الملل از جمله خطوط قرمزي است كه اعمال تحريم با عبور از اين شاكله‌ها، اعتبار حقوقي تحريم را زير سؤال برده و چه بسا آثار توسل به تحريم را مصداقي از ارتكاب تخلف يا تحقق جنايت بين‌المللي مبدل مي‌سازد. در اين مقاله درصدديم تا ضمن تأملي در آثار و تبعات تحريم يكجانبه عليه ايران، به واكاوي اين امر بپردازيم كه آيا نتايج و آثار تحريم‌هاي يكجانبه مي‌تواند جنايتي بين‌المللي تلقي شود؟ با توجه به اقسام جنايت بين‌المللي در اين نوشتار به امكان و امتناع تحقق جنايت عليه بشريت از رهگذر ارتكاب تحريم‌هاي يكجانبه خواهيم پرداخت.

Unilateral sanctions include actions taken by some states against the others. These sanctions are sometimes legitimate. However some of the sanctions could not be justified. It has widely been accepted that the obvious violation of fundamental human rights law in result of the unilateral sanctions may be considered as an international wrongful act. Although some believe that given the extensive devastating and inhuman impacts of allout coercive international sanctions have been imposed unilaterally, can be considered as an international crime against humanity. In this article we will consider the sideeffects of unilateral sanctions as crime against humanity by focusing on the unilateral Sanctions imposed by US against Iran.