روش فرضيه در فلسفه افلاطون

The Method of Hypothesis in Plato's Philosophy

در مقاله حاضر روش فرضيه را در فلسفه افلاطون مورد بررسي قرار مي‌دهيم و براي اين منظور به ترتيب سه محاوره منون، فايدون و جمهوريراكه روش مذكور در آنها به صراحت طرح شده‌اند مورد واكاوي قرار داده، سير تغيير نگرش افلاطون درباره جايگاه و كاربرد روش فرضيه را در حوزه فلسفه نشان مي‌دهيم. افلاطون در منون با نظر به هندسه درصدد ارائه روشي است كه در فلسفه نيز كاربرد داشته باشد. اما توجه ويژه به روش و اهميت آن در پژوهش هاي فلسفي در جمهوري و نيز متعلق راستين معرفت، مثل، سرانجام وي را به بازبيني كارايي و گستره بكارگيري روش فرضيه در فلسفه وا‌مي‌دارد و اين امر افلاطون را به روش خاص فلسفه يعني ديالكتيك رهنمون مي‌شود.

The article deals with the examination of method of hypothesis in Plato's philosophy. This method, respectively, will be examined in three dialogues of Meno, Phaedon and Republic in which it is explicitly indicated. It will be shown the process of change of Plato’s attitude towards the position and usage of the method of hypothesis in his realm of philosophy. In Meno, considering the geometry, Plato attempts to introduce a method that can be used in the realm of philosophy. But, ultimately in Republic, Plato’s special attention to the method and its importance in the philosophical investigations, leads him to revise it. Here, finally Plato introduces the particular method of philosophy, i.e., the dialectic