بررسي راه‌حل ويتگنشتاين به واقعيت سلبي

Assessment of Wittgenstein's Resolution to the Negative Facts

دشوارۀ واقعيت سلبي اين است كه گرچه وجود صدق‌ساز، نفس‌الامر و متعلق گزارۀ ايجابي صادقي چون «تهران پايتخت ايران است» در خارج هيچ مشكلي ندارد، وجود متعلق گزارۀ سلبي صادقي چون «تهران پايتخت ايرلند نيست» در خارج بسيار مشكل‌ساز و خلاف شهوده بوده و در واقع نوعي ثبوت معتزلي است. از آن‌جا كه ويتگنشتاين از انديشمنداني است كه برخلاف پندار رايج، بسيار درگير مسائل عدمي بوده است و به مهم‌ترين مسألۀ آن، يعني همين دشوارۀ واقعيت سلبي، نيز راه‌حلي پيش‌نهاده‌است، اين نوشتار نخست اشاره‌اي به راه‌حل‌هاي او به مطلق مسائل عدمي دارد و سپس، با دفع نقدهاي ديگران، به‌روش عقلي به بررسي انتقادي راه‌حل خاص او به واقعيت سلبي مي‌پردازد مبني بر اين‌كه: اين مجموع(Gesamtheit) واقعيت‌هاي ايجابي است كه يك واقعيت‌ سلبي را نيز مشخص مي‌كند.

The essay tries to evaluate Wittgenstein's resolution to the riddle of Russell's negative facts. That is, when we say, for example, "Tehran is not the capital of Ireland" is true, what kind of truth–maker should we consider for the negative proposition because of its truth? Surely, a negative truth–maker is so problematic and counter–intuitive. Therefore, Wittgenstein has tried to show how it can be returned to the positive truth–makers. Thus, the paper first analyzes Wittgenstein's general resolutions to the nonexistent. Then it focuses on his special resolution to the negative facts riddle, i.e. Tractatus 2.05: "The totality of existent atomic facts also determines which atomic facts do not exist". Finally, after refuting some philosophers' criticisms, it shows his resolution's positive points and possible lacks.