توصيف واكه ها در گويش لمزاني و مقايسه ي آن با فارسي معيار

The Description of the Vowels in Lamzani Dialect and its Comparison with Standard Persian Language

گويش لمزاني،گويشي متداول در قسمت مركزي بخش مهران است كه در شمالي ترين محدوده ي شهرستان بندرلنگه، جنوب شرقي بستك و محدوده ي غربي بندرخميرواقع شده است. مردم شهر لمزان و سيزده روستاي همجوار در مركز بخش، گويشوران اين گويش هستند. پژوهش حاضر به بررسي و توصيف واكه هاي اين گويش در تقابل با فارسي معيار مي پردازد.در اين مقاله، با استفاده از جفت ه اي كمينه و به دست دادن مثال هاي واجي در سه موضع آغازي، مياني و پاياني، واكه ها بررسي وتوصيف شده اند.برآيند اين تحقيق مبيّن اين نكته است كه علاوه بر تمايزاتي در مبحث واكه هاي مركب، در مقابل شش واكه ي ساده در زبان فارسي معيار،اين گويش داراي يازده واكه ي ساده است كه در سه دسته ي كوتاه،بلند وكشيده دسته بندي مي شوند..

Lamazani dialect is the most popular dialect in the central district in Mehran county, which is located in the farnorthern area of BandarLengeh, in the southeast of Bastak and the west of Bandar Khamir. The people in Lamzan and thirteen neighboring villages are the speakers of this dialect. This study examines the phonetic and the morphological features of Lamzani dialect in comparison with the standard Persion language. This article examines and describes the vowelsby using minimal pairs and several morphological exles at the beginning, middle, or end of the word. The results of this study indicate that in addition to the differences in the diphthongs, unlike the standard Persian, which has six monophthongs, this dialect has eleven monophthongs that fall into the three categories: short, longs, and tense.