عوامل ارتقادهنده‌ي رضايتمندي در پاتوق‌هاي شهري و رابطه‌ي آن با ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل ارتقادهنده‌ي رضايتمندي در پاتوق‌هاي شهري انجام گرفت تا مؤلفه‌هاي كيفي تأثيرگذار بر آن شناسايي و اولويت‌بندي گردد. روش: با توجه به مباني نظري پژوهش، ابتدا عوامل مؤثر بر ارتقاء رضايتمندي در پاتوق‌ها متشكل از 3 شاخص اصلي استخراج گرديد و سپس هر يك از اين شاخص‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ي محقق‌ساخته مورد سنجش قرار گرفت. جامعه‌ي آماري مطالعه حاضر را كليه‌ي افراد مراجعه‌كننده به پاتوق‌هاي شهري منطقه‌ي يك شهر اردبيل تشكيل مي‌دهد كه از آن ميان تعداد ۱۸۰ نفر به شيوه خوشه‌اي انتخاب شدند. يافته‌ها: نتايج بر اين نكته تأكيد دارد كه شاخص‌هاي امنيت و وجود تسهيلات و امكانات كافي در اولويت اول پاسخگويان قرار داشته و حضور در پاتوق نقش مهمي را در افزايش تجارب محيطي دارد. اين در حالي است كه مقايسه‌ي تطبيقي بين گروه ها نشان از اهميت عامل امنيت براي زنان و عامل سهولت دسترسي و افزايش ارتباطات همسايگي براي مردان دارد. همچنين عامل تسهيلات و امكانات كافي براي افراد مجرد عامل مهم‌تري از نظر شركت‌كننده‌ها بود. نتايج بررسي بين گروه‌هاي سني نيز اهميت شاخص‌هاي انسجام فضايي و خوانايي براي رده‌هاي سني زير 20 سال و بالاي 40 سال را آشكار مي‌سازد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج به‌دست‌آمده طراحي مناسب پاتوق‌هاي شهري راهكاري در جهت ارتقاء رضايتمندي ساكنين محسوب مي‌شود و مي‌تواند بستر مناسبي را جهت پاسخگويي به نيازهاي گروه‌هاي مختلف اجتماعي فراهم نمايد.