رابطه نگرش به عشق با رضايتمندي زناشويي در كاركنان يگان ويژه انتظامي خراسان شمالي

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه نگرش به عشق با رضايتمندي زناشويي در كاركنان يگان ويژه انتظامي خراسان شمالي انجام شد. روش تحقيق حاضر از نوع تحقيقات همبستگي بود لذا براي اين منظور تعداد 130 نفر از كاركنان يگان ويژه نيروي انتظامي خراسان شمالي بهعنوان نمونه بهصورت تصادفي در دسترس انتخاب شدند. براي گردآوري دادهها از پرسشنامههاي نگرشهاي مربوط به عشق (LAS) و پرسشنامه رضايتمندي زناشويي اينريچ استفاده شد. نتايج اين پژوهش با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين نگرش به عشق با رضايتمندي زناشويي در سطح اطمينان كمتر از 0.001 رابطه معناداري وجود داشت. بهطوركلي، عشق رابطه مستحكمي با رضايت زناشويي دارد و يكي از عوامل بسيار مهم در دستيابي به رضايت زناشويي در روابط زناشويي عشق است. عشق و اعتماد بين همسران نخستين انگيزه در سازگاري و حل تعارضي بوده است. عشق به همسر زيربناي رضايت از زندگي را تشكيل ميدهد و رضايت زناشويي يك ارزيابي كلي از وضعيت رابطه زناشويي يا رابطه عاشقانه كنوني فرد است.