ارزيابي سرمايه اجتماعي شبكه ذي‌نفعان محلي درراستاي توانمندسازي جوامع روستايي (مورد مطالعه: روستاي بزيجان، شهرستان محلات، استان مركزي)

Network Analysis and Appraisal of Social Capital of Beneficiaries for Rural Sustainable Development (Case Study: Bazijan Village, Mahalat County, Markazi Province)

سرمايه اجتماعي يكي از اركان اصلي در توسعه پايدار محلي و توانمندسازي اجتماعي محسوب مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر تحليل سرمايه اجتماعي درون‌گروهي ذي‌نفعان محلي روستاي بزيجان در شهرستان محلات است. با توجه به تأكيد بر مديريت مشاركتي مبتني‌بر سازگاري و تقويت سرمايه اجتماعي، تحليل روابط اعتماد و مشاركت در بين ذي‌نفعان محلي امري ضروري است. بدين‌منظور با استفاده از پرسشنامه‌هاي تحليل شبكه‌اي و مصاحبه مستقيم با تمامي ذي‌نفعان محلي (در ساختار گروه‌هاي خُرد توسعه روستايي كه به‌دنبال اجراي يك طرح توانمندسازي جامعه روستايي در روستاي بزيجان شكل گرفته است)، پيوندهاي اعتماد و مشاركت در بين ذي‌نفعان محلي و گروه‌هاي هدف بررسي شد. قبل از اجراي طرح نتايج از كم‌بودن ميزان اعتماد، مشاركت، انسجام و سرمايه اجتماعي حكايت داشت كه پس از اجراي اين طرح ميزان اين شاخص‌ها تا حد مطلوبي افزايش يافته بود. سرعت گردش، تبادل اعتماد و مشاركت بين افراد بعد از اجراي طرح در مقايسه با قبل از اجراي آن، افزايش‌ يافته و اجراي طرح اتحاد و يگانگي بين افراد را افزايش داده بود. همچنين توانمندسازي اجتماعي در اين روستا در حد مطلوبي حاصل شده بود. درنهايت مي‌توان گفت اجراي اين طرح سرمايه اجتماعي درون‌گروهي را افزايش مي‌دهد. اين امر به نوبه خود رانده‌شدن اجتماعي را كاهش و رفاه اجتماعي را افزايش مي‌دهد و بر مشاركت گسترده ساكنان روستا اثر مي‌گذارد.

Social capital is a fundamental prerequisite for local sustainable development and social empowerment. The present study is an attempt to analyze the bonding of social capital of local beneficiaries in the Bazijan village of Mahalat County. Regarding the importance of adaptive comanagement and reinforcement of social capital, the trust and participation ties of beneficiaries need to be explored. Accordingly, these aspects were investigated through network analysis questionnaire and direct interviews with all local beneficiaries (present as rural development microgroups). It was found that the level of trust, participation, cohesion, and social capital elevated from a low state prior to project implementation to an optimum level post project implementation. The speed of trust and participation transfer among actors also increased following project implementation. This project also led to a higher unity among individuals such that social empowerment was realized desirably in this village. Thus, it can be asserted that the implementation of this project resulted in a higher bonding of social capital, which further results in less social seclusion, higher social welfare, and extensive collaboration of residents.