ابزار تحريم و سياست خارجي امريكا در قبال ايران

Sanction as a Tool of U.S. Foreign Policy towards Iran

جمهوري اسلامي ‌همواره با تحريم‌ها روبرو بوده و سياست و روابط خارجي آن، به‌خصوص با ايالات متحده و اتحاديه اروپايي، تحت‌تاثير تحريم‌ها قرارداشته است. توافق بين‌المللي برجام (1394)، پس از تحريم‌هاي متوالي، موافقان و مخالفان را به گمانه‌زني‌هاي بسيار درباره بازتاب برجام در سياست خارجي دو كشور برانگيخته است. به باور موافقان برجام، اين توافق به معناي خاتمه سياست‌هاي تحريم ايالات متحده عليه جمهوري اسلامي است. درحالي‌كه از نظر اين مقاله به‌واسطه شرايط پيچيده خاورميانه، گسترش تروريسم و وضعيت گذار ژيوپليتيك منطقه، تحقق چنين شرايطي بعيد به نظر مي‌رسد. سيوال اصلي اين است كه تاثير برجام بر سياست خارجي ايالات متحده، به‌ويژه سياست تحريم در برابر جمهوري اسلامي ايران در پسابرجام چه خواهد بود؟ بنا به فرضيه مقاله، تحريم‌هاي مالي، اقتصادي، دفاعي و نظامي به‌عنوان يك ‌راه‌حل آزمايش شده در مهار قدرت اقتصادي و نظامي ج.ا. ايران، در سند راهبردي ايالات متحده امريكا نهادينه شده است و نمي‌توان آن را به‌آساني ناديده گرفت. نظريه تحريم،‌ منافع ايالات متحده و متحدان منطقه‌اي آن كشور را همچون رژيم صهيونيستي و عربستان سعودي، تامين كرده است و اين گروه، آزادسازي انرژي مالي و اوج‌گيري قدرت جمهوري اسلامي در پسابرجام را مخالف منافع خود و در جهت پيروزي كامل محور مقاومت و تسهيل زمينه‌هاي تسلط جمهوري اسلامي در منطقه مي‌بينند. بنابر ذهنيت نخبگان سياسي ايالات متحده، گفتمان‌هاي مخالف توافق هسته‌اي و موفقيت سياست تحريم ج.ا. ايران در تامين منافع ايالات متحده، استمرار تحريم و تصويب تحريم‌هاي جديد از سوي نخبگان سياسي ايالات متحده بسيار محتمل خواهد بود.

The Islamic Republic of Iran has been always faced with sanctions and its foreign policy as well as its relations with other countries, especially the United States and the European have been affected by sanctions. After successive years of sanctions, the proponents and opponents of the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA, 2015) are investigating the effects of this international agreement on the Iranian and American foreign policy. The proponents believe that JCPOA will put an end to the U.S. sanction policy against the I.R.I. However, this article believes that due to the Middle East’s complex situation, growth of terrorism, as well as the transitional circumstances of the region’s geopolitical condition, the occurrence of such theory seems unlikely. The main question is: what is the impact of JCPOA on the U.S. foreign policy, especially sanction policy, against the I.R.I. in the post-JCPOA era? According to our hypothesis, financial, economic, military, and defense sanctions have been institutionalized in the U.S. strategic document as an effective, tested policy to contain the I.R.I military and economic power and would not be wiped out from the U.S. foreign policy. Sanctions have successfully secured the interests of the U.S. and its regional allies, such as the Zionist regime and Saudi Arabia. These regimes opposed to increasing Iranian power in the region paving the way for the success of the resistance axis and facilitating the dominance of Islamic Republic of Iran over the region which will be against their objectives. Considering the U.S. political elite mentality, exsiting discourse against I.R.I. nuclear agreement as well as the U.S. achievements, through imposed sanctions against I.R.I., the adaptation of new sanctions by the U.S. politicians in the post-JCPOA era would be much likely.