تنيدگي اخلاقي و ارتباط بين پزشك و پرستار

زمينه و هدف: پديده تنيدگي اخلاقي در محيط‌هاي مراقبت ويژه، تأثيرات متفاوتي در روند كيفيت مراقبت داشته و در اين ميان ارتباط مطلوب بين اعضاي تيم درماني خصوصا پزشك و پرستار مي‌توان از طريق ايجاد جو اخلاقي مناسب در پيشگيري از بروز تنيدگي در پرستاران مؤثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين پديده تنيدگي اخلاقي و ارتباط بين پزشك و پرستار در بخش‌هاي مراقبت ويژه استان خراسان جنوبي صورت گرفته است.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه 215 پرستار به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه تنيدگي اخلاقي Corly و پرسشنامه سنجش ارتباط بين پزشك و پرستار در بخش‌هاي مراقبت ويژه، Shortell جهت جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS16 و با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي و تحليلي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.ملاحظات اخلاقي: رضايت شفاهي شركت‌كنندگان براي شركت در پژوهش كسب و درباره بي‌نامي پرسشنامه‌ها و محرمانگي اطلاعات به آنان اطمينان خاطر داده شد.يافته‌ها: ميانگين نمره‌هاي شدت تنيدگي اخلاقي، تكرار تنيدگي اخلاقي و ارتباط بين پزشك و پرستار به ترتيب 0/56±3 ، 0/5±3/66 و 1/1±3/2 به دست آمد. ميانگين نمره ارتباط بين پزشك و پرستار با تكرار تنيدگي اخلاقي همبستگي مستقيم داشت (r=0/34 ،P<0/05)، اما بين ميانگين نمره ارتباط بين پزشك و پرستار با شدت تنيدگي اخلاقي ارتباط معني‌داري مشاهده نشد (P>0/05).نتيجه‌گيري: با توجه به نقش انكارناپذير ارتباط مطلوب بين پزشك و پرستار در كاهش وقوع پديده تنيدگي اخلاقي، شناخت عوامل مؤثر بر اين ارتباط و همچنين ارائه راهكارهايي براي ارتقاي جو اخلاقي مؤثر در جهت كاهش اين پديده ضرورت دارد.