ديدگاه همدلانه دانشجويان پزشكي بر اساس مقياس همدلي جفرسون

زمينه و هدف: همدلي نقش مهمي در تعامل پزشك و بيمار ايفا مي‌كند. هدف از مطالعه حاضر ارزيابي ديدگاه همدلي دانشجويان پزشكي شاغل به تحصيل در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي شهر تهران در سال 1394 بوده است.مواد و روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي ـ مقطعي، 373 نفر از دانشجويان پزشكي شاغل به تحصيل در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي شهر تهران به روش نمونه‌گيري تصادفي سهميه‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات، از پرسشنامه همدلي جفرسون، نسخه ويژه دانشجويان استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي توصيفي و استنباطي از طريق نرم‌افزار كامپيوتري SPSS ويرايش 16 تجزيه و تحليل گرديد.ملاحظات اخلاقي: رضايت شفاهي شركت‌كنندگان براي شركت در پژوهش كسب و درباره بي‌نامي پرسشنامه‌ها و محرمانگي اطلاعات به آنان اطمينان خاطر داده شد.يافته‌ها: با توجه به دامنه امتياز پرسشنامه همدلي (140-20)، ميانگين نمرات همدلي دانشجويان پزشكي 7/08±82/94 و بالاترين ميزان مربوط به بعد اتخاذ ديدگاه همدلانه 2/80±26/81 بود. بين مشخصات جمعيت‌شناختي شامل سن، جنسيت، مقطع تحصيلي، وضعيت تأهل و تخصص مورد علاقه با همدلي رابطه معناداري وجود داشت (p<0.001). ميزان همدلي دانشجويان در مقطع علوم پايه بيش از دوره باليني بود. همچنين ميزان همدلي در دانشجويان زن بيشتر بود (p<0.01)، اما با دانشگاه محل تحصيل ارتباط معناداري نداشت.نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد ميزان همدلي دانشجويان پزشكي با بيماران، در طول سنوات تحصيلي متفاوت است. به گونه‌اي كه ميزان همدلي در دانشجويان پزشكي با افزايش سن و مقطع تحصيلي كاهش مي‌يابد. با توجه به اهميت همدلي به عنوان يك فضيلت اخلاقي، برنامه‌ريزي براي تقويت همدلي با بيماران و گنجانيدن اين مفهوم در كوريكولوم درسي دانشجويان پزشكي، در راستاي ارتقاي سلامت رواني و معنوي بيماران توصيه مي‌گردد.